برای ایجاد صحیح فرآیند آموزشی ، توجه به خصوصیات فردی دانش آموزان ضروری است. یافتن رویکرد نسبت به کودک به معنای یافتن "کلیدی" برای روح وی ، توانایی تبدیل شدن به اقتدار برای او ، کسی است که او را گوش می کند و می فهمد.
مشکل رویکرد فردی به دانشجویان
کودکان یکسان نیستند: آنها از نظر نوع مزاج ، سطح ضریب هوشی ، میزان سازگاری اجتماعی و موارد دیگر از هم متمایز هستند. برای یافتن رویکردی به دانش آموز ، لازم است ویژگی های شخصیت او ، سطح رشد فرآیندهای شناختی ، مدل رفتار او در مدرسه را درک کرده و از وضعیت خانواده کودک آگاه شوید.
اغلب ، معلمان خصوصیات فردی کودکان را در نظر نمی گیرند ، در درک چگونگی زندگی این یا آن دانش آموز تلاش نمی کنند. معلمان با تقاضای مجموعه خاصی از دانش و عملکرد ، معلمان همه کودکان را برابر می کنند و آنها را به نوعی توده مشترک بی چهره تبدیل می کنند. از این رو مشکلات مربوط به افت تحصیلی و رفتار بد است.
چگونه می توان رویکردی به دانشجو پیدا کرد؟
اول از همه ، شما باید تمایل به مطالعه شخصیت کودک ، نیازهای درونی و علایق او داشته باشید. در عین حال ، تلاش برای تبدیل شدن به یک دوست بزرگ برای دانش آموز ، ایجاد اعتماد به نفس و احترام به خود ، مهم نیست اما ترس ندارد. اتخاذ موضعی اقتدارگرا در روابط معلم و دانشجو بعید است که به نتیجه قابل توجهی دست یابد.
با دانش آموز یک به یک مکالمه کنید ، و این باید غیررسمی و غیررسمی باشد. با س questionsالات کلی شروع کنید: کودک در هنگام فارغ التحصیلی از مدرسه چه آرزویی دارد که شود؟ چه موضوعاتی را دوست دارد و کدام یک از آنها مشکلی ایجاد می کند؟ او در اوقات فراغت چه می کند؟ آیا در خانواده وی سنت ها ، امور مشترک و … وجود دارد؟ با دریافت پاسخ به این سالات ، دانش آموز خود را بهتر درک خواهید کرد و اینکه دقیقاً چگونه باید با او تعامل داشته باشید - چگونه انگیزه او را برای مطالعه ، چگونه تشویق کنید ، و غیره.
مرحله دوم پس از یک مکالمه محرمانه می تواند تست های قبولی کودک برای تعیین سطح رشد فرآیندهای شناختی - حافظه ، تفکر ، تخیل و غیره باشد. آزمایش می تواند همراه با یک روانشناس مدرسه انجام شود. تجزیه و تحلیل نتایج آزمون می تواند به عنوان مثال نشان دهد که چرا کودک مطالب آموزشی را به خوبی به خاطر نمی آورد - شاید حافظه ضعیف یا مشکلات تمرکز دارد.
به خانواده دانش آموز بروید ، با والدین او در مورد ارزشهای معنوی آنها صحبت کنید ، در مورد اینکه چگونه می خواهند فرزندشان را ببینند و دقیقاً برای این کار چه کاری انجام می دهند. سعی کنید این ایده را به والدین منتقل کنید که نه تنها "تغذیه و کفش" کودکان ، بلکه همچنین آموزش آنها نیز مهم است - به عنوان مثال کارهای مشترک ، دیدگاه های مثبت صحیح و غیره
گام بعدی مطالعه دقیق همه مشکلات شناسایی شده است. در عین حال ، شما نباید کودک را به تمام مشکلات مربوط به شخصیت او اختصاص دهید و برچسب های آویزان کنید ، برای او هنوز باید یک دوست بزرگتر و عاقل باشید. به یاد داشته باشید که شما یک معلم هستید و وظیفه شما فقط ارائه خشک مطالب برنامه و کنترل صدور پایگاه دانش هنجاری توسط دانش آموز نیست. وظیفه اصلی شما این است که کودک خود را به یادگیری بیاموزید ، او را با "ابزاری" مجهز کنید که به او کمک می کند دانش جدید را با علاقه به دست آورد و همچنین از شر ترسها ، عقده ها و موانع واقعی که مانع از تحصیل او به طور کامل و م himثر می شود ، کمک کند..
بنابراین ، موثرترین و کارآمدترین روشهای تعامل آموزشی با کودکان دشوار ، وظایف کنترل فردی است که با در نظر گرفتن تواناییهای هر کودک تنظیم شده است. کلاسهای اضافی در گروههای طولانی مدت با مطالعه دقیق همه مسائل مشکل ساز. تکالیف تکالیف فردی ، متناسب با سطح توانایی های دانش آموز انتخاب شده است.
اگر دانش آموز شما از نظر عملکرد تحصیلی مشکلی ندارد ، اما اقتدار معلم را در شما تشخیص نمی دهد ، به شما احترام نمی گذارد ، لازم است دلایل این عدم پذیرش را نیز درک کنید.شاید یک مکالمه فردی با یک کودک در یک شرایط مساعدت کند. به شکایات ابراز شده توسط وی گوش فرا دهید ، شاید شما در چیزی اشتباه هستید و مدل تعاملی که با این دانش آموز انتخاب کرده اید بیش از حد اقتدارگرا است. نگرش خود را نسبت به کودک درک کنید - اگر بیش از حد از دانش آموز پرخاشگری یا طرد دارید ، برای از بین بردن این کلیشه ها تلاش کنید ، سعی کنید شخصیت را در کودک مشاهده کنید ، با رعایت نکات و توصیه های بالا.
