صنعتگرانی که عروسک های دست ساز درست می کنند ، نام را با دقت بسیاری برای کارهایشان انتخاب می کنند. از نظر آنها تقریباً همان دادن نام به کودک است. یافتن نام عروسکی که برای نوزاد در فروشگاه خریداری شده چندان مسئولیت پذیر و دشوار نیست ، اما در اینجا نیز قوانینی وجود دارد.
اغلب تولیدکنندگان اسباب بازی نام عروسک های خود را می گذارند یا مجموعه ای از عروسک ها را با یک نام تولید می کنند. یکی از معروف ترین این سریال ها باربی معروف است. اما هر عروسک باید نام خودش را داشته باشد ، حتی اگر شبیه هم باشد ، مثل خواهر.
چرا عروسک نامگذاری شده است؟
برخی از والدین دختران بسیار جوان فکر می کنند کودک به "اطلاعات اضافی" نیازی ندارد و نام بردن از هر اسباب بازی را ضروری نمی دانند. کافی است عروسک را "لالا" صدا کنید. برای کودک راحت تر است - آنها فکر می کنند.
روانشناسان با این نظر مخالف هستند. یک اسباب بازی ، به خصوص یک اسباب بازی که شخص را به تصویر می کشد ، یک اسباب بازی معمولی برای یک بچه نیست. هر کس می تواند ویژگی های خاص خود را داشته باشد ، می توان گفت ، فردیت است. از کودکی ، کودکی ، عروسک های خود را به نام صدا می کند ، به این واقعیت عادت می کند که علاوه بر اسم های رایج ، نام های مناسب نیز وجود دارد.
علاوه بر این ، کارشناسان توصیه می کنند نه تنها به عروسک ها ، بلکه به اسباب بازی هایی که حیوانات را به تصویر می کشند ، نامگذاری کنند.
چه اسمی باید به عروسک بزنم؟
یک کودک پیش دبستانی 5-6 ساله به راحتی نام خود را برمی دارد - تجربه او قبلاً این امکان را به او می دهد. افسانه ها ، کارتون های تماشایی ، نام دیگران را بخوانید - انتخاب های زیادی وجود دارد! شاید کودک با مادر خود مشورت کند ، اما شما نباید بر نظر خود اصرار کنید. کودک در حال حاضر برداشت شخصی از هر اسباب بازی دارد و می تواند تفاوت چشمگیری با والدین داشته باشد.
همچنین لازم نیست نام اسباب بازی را که سازنده مشخص کرده به کودک بگویید. چرا پرواز خیالی یک مرد کوچک را محدود کنیم؟ آمدن با نام عروسک یک بازی جالب است ، یک روند خلاقانه که قاب های سخت را تحمل نمی کند.
اما کودکان کوچکتر نیز با عروسک بازی می کنند. در اینجا والدین باید به طور فعال در جستجوی یک نام شرکت کنند ، یا حتی خودشان آن را بگذارند. نام باید به گونه ای باشد که کودک بتواند آن را بدون تحریف به راحتی تلفظ کند. بنابراین ، بعید است که یک کودک سه ساله بتواند "ماشا" یا "ایرا" را به وضوح تلفظ کند ، اما "تاتا" یا "آنیا" به راحتی تلفظ می کند.
بگذارید نام عروسک آشنا باشد اما همان اسم خود کودک نباشد. کودکان پیش دبستانی خودمحور هستند ، برای آنها ناخوشایند است "نام" خود را با یک عروسک "به اشتراک بگذارند".
ترسناک نیست اگر با گذشت زمان کودک شروع به تماس متفاوت با عروسک کند.
در بازی های نقش آفرینی می توان به عروسک نیز "نقش" و نام جدید متناظر با آن داد.
با افزایش سن ، ماهیت بازی تغییر می کند ، کودک خودش رشد می کند و درک او از اسباب بازی نیز می تواند تغییر کند.
