کمک به کودک برای تسلط بر ساده ترین تکنیک های مدل سازی از پلاستین ، والدین از رشد فکری او مراقبت می کنند. دانشمندان ثابت کرده اند که با فعال کردن مهارت های حرکتی خوب دستان کودک ، می توان بر تخیل ، تفکر منطقی ، حافظه حسی ، توانایی های گرافیکی و گفتاری او تأثیر مثبت گذاشت. علاوه بر این ، سیستم عصبی کودک عادی می شود و برداشت زیبایی شناختی از جهان ایجاد می شود.
هر فعالیت کودک در ارتباط با احساسات لمسی به رشد مهارت های حرکتی خوب دست ، هوش ، تفکر حجمی - مکانی کمک می کند. کارشناسان معتقدند که الگوسازی در بین انواع خلقت های هنری ملموس ترین است. از این گذشته ، تنها در صورت موفقیت آمیز بودن کار ، نقاشی یا سنگ فرش ساخته شده از کاغذ قابل تحسین است. در غیر این صورت ، دیگر نمی توان اصلاحات جدی انجام داد. و هنگامی که کودک وزن ، حجم و بافت خود را احساس می کند ، یاد می گیرد که با هر دو دست هماهنگ عمل کند و تصویر تصور شده را به طور بی وقفه اصلاح کند ، پلاستلین فرصت های زیادی برای خلاقیت می دهد.
در چه سنی به کودک پلاستلین بدهید
بعضی اوقات والدین با این باور که هنوز برای انجام این کار خیلی جوان است اجازه نمی دهند کودک از پلاستلین استفاده کند. در واقع ، یک کودک 1 ، 5-2 ساله اغلب به راحتی تکه های کوچک را خرد می کند و تلاش می کند تا آنها را در جایی بچسباند ، چه کمد لباس ، تلویزیون یا مبلمان وبهلسترد. با این حال ، این سن برای شناختن پلاستلین مناسب ترین سن است و این فقط در صورت عدم کنترل بزرگسالان اتفاق می افتد. برای كلاس های كودك نباید وقت اوقات فراغت داشته باشید ، زیرا او باید حتی ساده ترین روش های مجسمه سازی را نشان دهد.
اول ، شما به مقوا نیاز دارید تا کودک بتواند نقاشی های حجمی انتزاعی را روی آن ایجاد کند ، فقط با صاف کردن قطعات پلاستلین. در یک سال و نیم ، کودک تازه از خواص پلاستیکی آن مطلع می شود. سپس او می تواند به تکنیک های ساده مدل سازی تسلط یابد و شروع به غلتاندن گلوله ها و سوسیس ها از پلاستلین کند که به عنوان قطعات جداگانه برای کار بعدی استفاده خواهد شد. در نگاه اول ، هیچ چیز خاصی وجود ندارد ، اما در این لحظات است که کودک حساسیت و تخیل حسی پیدا می کند. کودک می تواند تا سه سالگی به تنهایی چیزهای معناداری را قالب بزند ، اما به شرطی که پلاستین خیلی زودتر به دستان او بیفتد.
تأثیر پیچیده مجسمه سازی در رشد کلی کودک
مهم است که درس های مدل سازی با احساسات مثبت ، ستایش از بزرگسالان همراه باشد. فقط در این صورت کودک این روند را دوست خواهد داشت ، حتی اگر همه چیز درست نشود. کودک پس از یادگیری مالکیت توده پلاستلین ، مایل به تکنیک های مدل سازی با کمک خاک رس ، خمیر ، ماسه مرطوب خواهد بود. روانشناسان مطمئن هستند که مدل سازی تأثیر مثبتی بر روی سیستم عصبی کودک دارد و باعث آرامش و ثبات احساسی او می شود.
والدینی که عشق به مدل سازی را القا می کنند می فهمند که وقتی فرزندشان به مدرسه می رود چقدر حق با آنها بوده است. مهارت های حرکتی انگشت توسعه یافته به شما امکان می دهد تا به سرعت با مهارت نوشتن کنار بیایید. ملاحظه می شود که پیشرفت گفتار ارتباط مستقیمی با این مهارت دارد. دانشمندان نشان داده اند که منطقه گفتاری مغز با تکانه های نوک انگشتان ارتباط دارد. بیهوده نیست که کودکانی که موسیقی می خوانند در دوره متوسطه موفق ترند ، حتی اگر هدیه موسیقی خاصی نداشته باشند. مجسمه سازی تأثیر کمتری بر فعالیت مغز ندارد.
با شروع کار بعدی پلاستلین ، کودک مجبور می شود که از نظر ذهنی رقمی را تصور کند که جلوی چشم او نباشد. تخیل توسعه یافته نقش مهمی در شناخت دنیای اطراف شما خواهد داشت ، بر رشد توجه ، تفکر منطقی و حافظه بصری تأثیر می گذارد. با اختصاص فقط نیم ساعت در روز به مجسمه سازی با کودک ، والدین پایه محکمی برای رشد بیشتر هوش خواهند گذاشت.
