تربیت کودک بسیار به رابطه والدین و فضای خانواده به طور کلی بستگی دارد. ارتباط بین والدین می تواند تأثیر بسیار زیادی نسبت به تبلیغ طولانی مدت کودکان داشته باشد.
فضای خانواده ، اول از همه ، با ارتباطات اعضای خانواده تعیین می شود ، یعنی شیوه خاصی از مکالمه ، نگرش نسبت به یکدیگر ، "گرم" یا "سرد" ، تمایل به اشتراک گذاشتن همه چیز با بستگان ، و شاید معاون برعکس ، برای مخفی کردن چیزی. بنابراین ، دقیقاً از طبیعت خانواده و شرایط موجود در آن مشخص می شود که کودکان چگونه بزرگ می شوند و در آینده چگونه رفتار می کنند ، زیرا کودک اول از همه به والدین نگاه می کند و از آنها مثال می زند. البته در خانواده مشکلاتی وجود دارد که ناشی از دشواری های مختلف است و این بر رشد کودک تأثیر می گذارد. شما باید بتوانید فرزندان خود را از مشکلات جدا کنید تا از استرس دوران کودکی جلوگیری کنید و روان کودک را آسیب نبینید.
علاوه بر جو در خانواده ، فرزندان تحت تأثیر انواع فنون و روشهای آموزش قرار می گیرند. هر پدر و مادری تا حدی متفاوت در زندگی کودک دخیل هستند ، بعضی بیشتر ، بعضی کمتر. کودک باید دارای اقتداری با ویژگی های مثبت باشد ، که او را در همه چیز بهترین می داند ، با نگاه کردن به او ، کودک از او تقلید می کند و می خواهد همان شود. این روش تربیتی به خوبی روی کودکان تأثیر می گذارد. در زندگی کودک باید مجازاتی از جمله روانشناختی وجود داشته باشد تا او درک کند که همیشه نمی تواند به عزیزان خود اعتماد کند و خودش می تواند با مشکلات کنار بیاید ، اما این مجازات های مکرر می تواند بر کودک تأثیر منفی بگذارد ، زیرا او ممکن است احساس تحقیر و غیرضروری کنید.
بنابراین ، مهمترین چیز در تربیت خانوادگی فرزندان ، عشق و تفاهم است. به لطف ترکیب مثبت و منفی در زندگی کودک ، او به درستی رشد می کند و می داند چه موقع باید متوقف شود. چنین تربیتی در بسیاری از خانواده ها مورد استفاده قرار می گیرد ، زیرا درمورد فرزندان جهانی و صحیح تر است.
