به محض تولد کودک ، والدین سعی می کنند شباهت هایی با خود در او پیدا کنند. روانشناسان استدلال می کنند که این شباهت است که در ظهور آن احساس بسیار ویژه نزدیکی ، خویشاوندی و خانواده تأثیر می گذارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شناسایی شباهت های بیرونی برای والدین همیشه آسان تر است ، اما بیشتر اوقات خصوصیات مختلف بیرونی به عجیب ترین شکل با هم مخلوط می شوند. در اینجا الگوهای خاصی وجود دارد: به عنوان مثال ، ژن مسئول رنگ تیره چشم "قوی" یا غالب است ، و ، به عنوان یک قاعده ، اگر یکی از والدین چشمان روشن و دیگری چشمان تیره داشته باشد ، ژن قوی احتمال پیروزی دارد و کودک تیره چشم خواهد شد. اما ارزش پیشگویی در این مورد را با اطمینان ندارد ، زیرا گاهی اوقات اتفاق می افتد که کودکانی با چشمهای تیره از والدین چشم روشن به دنیا می آیند. این بدان معناست که وضعیت بسیار پیچیده تر است و همه اینها تنها به مبارزه بدنام بین ژن های "قوی" و "ضعیف" بستگی ندارد. یا سوال رنگ مو را در نظر بگیرید. اگر یکی از والدین دارای ژن "قوی" موهای تیره باشد و دیگری ژن "ضعیف" موهای روشن ، در این صورت کودک به احتمال زیاد با موهای تیره به دنیا می آید. اما فرزندان او می توانند فرزندان سبکی داشته باشند ، زیرا آنها موفق به دریافت هر دو ژن از پدر و مادر خود ، "ضعیف" و "قوی" شدند. و ژنهای "ضعیف" حاصل ممکن است به خوبی با ژنهای مشابه شریک زندگی تعامل داشته باشند.
گام 2
مطالعات ژنتیکی نشان می دهد که حالت چهره والدین به صورت ارثی است. کودک شما می تواند ، درست مثل این که وقتی طعم ترشی می چسبد ، اخم می کند ، وقتی آزرده شد ، لب پایین خود را بیرون بیاورد و با تعجب دهانش را باز کند. این همیشه به این دلیل نیست که کودکان به سادگی تقلید را انجام می دهند ، و عبارات صورت والدین خود را کپی می کنند. به نظر می رسد حتی کودکانی که از بدو تولد نابینا هستند و تصوری از مادر و پدر ندارند ، حالت های صورت خود را به ارث می برند.
مرحله 3
در این واقعیت که شخصیت کودک نیز توسط وراثت تعیین می شود شکی نیست. این امر با مشاهده دوقلوهایی که توسط افراد مختلف در شرایط کاملاً متفاوت تربیت می شوند ، ثابت شده است. با همه اینها ، چنین کودکانی شخصیت های بسیار مشابهی دارند. طبق برخی گزارش ها ، هوش با احتمال تا 60٪ به ارث می رسد. اما ، البته ، شخصیت کودک نه تنها ژنتیک خالص است ، بلکه یک تربیت به همان اندازه مهم است. به هر حال ، ویژگی های مشخصه و استعدادهای ذاتی طبیعت نیاز به حمایت و توسعه مداوم دارند ، در غیر این صورت در سطح جنینی باقی می مانند. استعداد موسیقی را به عنوان مثال در نظر بگیرید. افرادی که می توانند برای موسیقی گوش خود را ببالند چهار برابر بیشتر بچه های با استعداد موسیقی دارند. اما چه تعداد از آنها در سنین پایین جدی به موسیقی می پردازند؟ دانشمندان ژنتیک همچنین متذکر می شوند که فرزندان خوانده همیشه بسیاری از خصوصیات شخصیت پدران و مادران فرزندخواندگی خود را پذیرفته اند.
