بسیاری از والدین معتقدند که اگر فرزندشان از قبل خواندن و نوشتن بلد است ، پس کاملاً برای مدرسه آماده است. در حقیقت این درست نیست. هر کودک فردی است ، می توان با چندین نشانه تشخیص داد که آیا کودک خاصی آماده مدرسه است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
قبل از فرستادن فرزند خود به کلاس اول ، آمادگی جسمانی و سلامتی او را ارزیابی کنید. تحصیل در مدرسه شامل استرس جسمی و روانی زیادی است ، بنابراین اگر كودك ضعیف است ، غالباً بیمار است و بیماریهای مزمن دارد ، بعید است كه بتواند بدون غیبت در كلاسها حاضر شود. در نتیجه ، او بسیار بدتر از همکلاسی های خود درس خواهد خواند. برای کودکان با مشکلات جدی بهداشتی ، اشکال خاصی از آموزش ارائه می شود.
گام 2
به آمادگی فکری کودک برای مدرسه توجه ویژه داشته باشید ، که این بدان معنی است که او مهارت های خاصی دارد ، به عنوان مثال توانایی تجزیه و تحلیل ، تعمیم ، مقایسه و طبقه بندی. در عین حال ، کودکی که به کلاس اول می رود ، نمی تواند توانایی نوشتن و خواندن داشته باشد. بسیار مهم تر است که به یک کودک پیش دبستانی آموزش دهید تا استدلال کند ، منطقی فکر کند و آنچه را که شنیده است با مهارت بازگو کند.
مرحله 3
کودکی که برای مدرسه آماده شده است نگرش مثبتی نسبت به کار و همکاری با همسالان ، همکلاسی ها و بزرگسالانی که خود را در نقش مربی معلم می بینند ، دارد. او می داند که چگونه با دیگران رفتار کند ، تسلیم شود و در صورت لزوم حتی اطاعت کند. به طور معمول ، کودکان به ویژگی های نحوه برقراری ارتباط و برخی از نیازهای معلمان عادت کرده اند ، کودکان شروع به نشان دادن نتایج یادگیری بالاتر و پایدارتر می کنند. بنابراین ، حرکات مکرر و در نتیجه ، تغییر م institutionsسسات پیش دبستانی ، بر شکل گیری آمادگی اجتماعی کودک برای مدرسه تأثیر منفی می گذارد.
مرحله 4
کودکی که برای مدرسه آماده است می فهمد که نه تنها سرگرمی در انتظار اوست ، بلکه کار سختی نیز می شود که شامل رعایت یک نظم خاص ، برنامه و برنامه مدرسه و انجام منظم تکالیف است. برای ایجاد آمادگی با اراده قوی برای مدرسه در کودک ، بیشتر اوقات کارهای مهم مختلف را به او بسپارید.
مرحله 5
قبل از تصمیم گیری درباره پذیرش کودک در مدرسه ، بسیار مهم است که آمادگی انگیزشی او برای تحصیل را ارزیابی کنید. به طور معمول ، در لحظات مشاهده کودکان کوچکتر از روند و نتایج آموزش بزرگترها گذاشته می شود. بنابراین ، خانواده های دارای چندین فرزند در سنین مختلف از نظر شکل گیری آمادگی انگیزشی خوش شانس ترند.
