كودكان كوچك طبق قوانين خاصي رشد مي كنند و رشد نمي كنند كه در مورد يك بزرگسال اعمال نمي شود. برای ارزیابی رشد کودک ، از تعدادی شاخص استفاده می شود که بیشتر متخصصان اطفال از آنها راهنمایی می کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
همه کودکان فردی هستند و از نظر سرعت رشد جسمی با یکدیگر تفاوت دارند. با این وجود ، روش های شناخته شده ای در جهان برای ارزیابی رشد جسمی و روانی-حرکتی کودک وجود دارد. با کمک این روش ها ، پزشکان کودکان تعیین می کنند که شاخص های تن سنجی کودک تا چه اندازه با سن او مطابقت دارد. کنترل پویایی رشد یک وظیفه مهم برای متخصص اطفال و والدین کودک است ، زیرا اگر انحراف از هنجار وجود داشته باشد ، می توان به موقع معاینه کرد و علل آنها را شناسایی کرد.
گام 2
رشد جسمی کودک با توجه به مهمترین شاخصهای تن سنجی ارزیابی می شود: وزن ، قد ، نسبت اعضای بدن ، مهارت های حرکتی.
مرحله 3
رشد کودک مهمترین شاخص رشد طبیعی وی است. تاخیر در رشد یک علامت هشدار دهنده است که نمی تواند در هر سنی نادیده گرفته شود ، از هفته های اول زندگی کودک. بیشترین میزان رشد در نوزادان تازه متولد شده مشاهده می شود. روند رشد یکنواخت نیست: در دوره های مختلف سنی به اصطلاح خوشه های رشد وجود دارد. هرچه کودک بزرگتر شود ، رشد او کندتر می شود. برای ارزیابی این شاخص ، از جداول هنجاری مقیاس پارامتری یا سانتی استفاده می شود. رشد نوزاد کامل ترم به طور متوسط 46-60 سانتی متر است. در طول دو ماه اول زندگی ، کودک حدود 6 سانتی متر افزایش می یابد و سپس سرعت رشد شروع به کاهش می کند. جهش بعدی رشد پس از یک سال مشاهده می شود. به طور متوسط ، در سال اول ، رشد کودک 20-25 سانتی متر افزایش می یابد. در سال سوم زندگی ، کودک 12-13 سانتی متر دیگر بلندتر می شود و تا چهار سالگی ، سرعت رشد کاهش می یابد - کودک فقط 7-8 سانتی متر رشد می کند. کوتاهی قد نشانه بیماری های متعدد و کمبود مواد مغذی ، ویتامین ها ، مواد معدنی است. اگر رشد کودک با شاخص های متوسط جداول مطابقت ندارد ، باید توسط پزشک معاینه شوید.
مرحله 4
دومین شاخص مهم رشد کودک ، وزن بدن است. وزن کودک تحت تأثیر عوامل زیادی تغییر می کند ، اما مقادیر متوسطی وجود دارد که به عنوان مرزهای هنجار شناخته می شوند. وزن بدن یک نوزاد تازه به دنیا آمده در تمام مدت 2500-4500 گرم است. در سه ماه اول زندگی ، شدیدترین افزایش وزن مشاهده می شود. در سن شش ماهگی ، پویایی افزایش وزن شروع به کاهش می کند. با یک سال ، وزن کودک سالم به طور متوسط 10-11 کیلوگرم است. انحرافات کوچک از هنجار آسیب شناسی نیست ، زیرا وزن یک شاخص قابل تحمل است ، که عمدتا به ویژگی های فردی بدن کودک مربوط می شود.
مرحله 5
عملکردهای حرکتی شاخصی است که به وسیله آن رشد روانی-حرکتی کودک ارزیابی می شود. بلافاصله پس از تولد ، رفلکس های فیزیولوژیکی طبیعی کودک ارزیابی می شود. در سن دو ماهگی ، کودک باید با اطمینان سر خود را نگه دارد ، حرکات او هرج و مرج و نامنظم می شود ، کودک می تواند تلاش کند اسباب بازی را بگیرد و در دستان خود نگه دارد. در سن سه ماهگی ، بسیاری از نوزادان شروع به غلت زدن از پشت به معده خود می کنند ، اما این عمل می تواند برای اولین بار توسط کودک انجام شود حتی در سن پنج ماهگی ، که انحراف از هنجار محسوب نمی شود. در 6 ماهگی ، کودک معمولاً شروع به خزیدن و تلاش برای نشستن می کند و در 7 ماهگی این تلاش ها باید موفقیت آمیز باشد. در 9 ماهگی ، کودک قبلاً بلد است که خزیده ، از پشت به معده بچرخد و سپس از معده به عقب ، بنشیند ، بایستد و اولین قدم ها را در قسمت حمایتی بردارد. بیشتر نوزادان بدون حمایت در 12 ماهگی اقدامات مستقل را انجام می دهند.
مرحله 6
لازم به یادآوری است که هیچ یک از شاخص های رشد جسمی کودک نگران کننده نیست.رشد کودک در بسیاری از علائم با در نظر گرفتن ویژگی های فردی ارگانیسم ارزیابی می شود.
