مادر نزدیک ترین فرد به کودک است. سخت است که به کودک بگویید مادر دیگر نیست. اما این باید انجام شود اعضای نزدیک خانواده برای برقراری اخبار وحشتناک و کمک به آنها در کنار آمدن غم و اندوه خود باید از کلمات درست استفاده کنند.
تجربه ملاقات با كودك با مرگ افراد نزدیك وی نقش بسزایی در زندگی آینده او دارد. والدین موظفند از کودکی نگرشی خردمندانه نسبت به مرگ و زندگی در کودکان ایجاد کنند. هنگامی که مادر کودک می میرد ، شما باید قبل از اطلاع دادن به کودک در مورد هر کلمه ، فکر کنید. نحوه پذیرش کودک برای سوگواری بستگی به این دارد که والدین چگونه نگرش کودک نسبت به مرگ را القا کنند.
آیا باید در مورد مرگ مادر به کودک بگویم؟
نه ماه قبل از تولد ، کودک با مادر یکی است. این دوره پیوندی نامرئی بین یک نوزاد و یک زن از خود به جای می گذارد ، پیوندی روانشناختی و عاطفی که به سختی از بین می رود. بنابراین ، واکنش کودک نسبت به مرگ مادر می تواند بسیار غیرقابل پیش بینی باشد.
اقوام نزدیک در چنین شرایطی ممکن است شک کنند که آیا ارزش دارد فوراً به کودک اطلاع دهید که مادر دیگر در آنجا نیست. اما تردیدها فقط از روی نامردی به وجود می آیند ، زیرا کودک در برابر اندوه واکنش نشان می دهد و باید با این واکنش روبرو شد. لازم است بلافاصله کودک را در مورد مرگ مادر آگاه کنید. این تنها راه جلوگیری از شکل گیری نگرش منفی کودک نسبت به خودش ، نسبت به اقوام و به طور کلی نسبت به کل زندگی است.
توصیه روانشناسی: چه کلماتی را انتخاب کنید
نوزادان زیر سه سال درک چندانی از مرگ ندارند ، به خصوص اگر والدین آنها در این مورد صحبت نکرده باشند. لازم است به چنین کودکی گفته شود که مادر دیگر نیست و تأکید کند که او تنها نمی ماند ، با او پدر ، مادربزرگ ، عمه خواهد بود. "عزیزم ، برای شما سخت است که آنچه در روح رخ می دهد را با کلمات بیان کنید ، زیرا شما هنوز خیلی جوان هستید. بیا ، می توانیم با شما قرعه کشی کنیم؟ شما مدادی را در رنگ هایی انتخاب خواهید کرد که به بهترین وجهی وضعیت شما را نشان دهد. دوست دارید چه مدادی بردارید؟ " احتمالاً ، در ابتدا ، تمام نقاشی های یک کودک کوچک سیاه ، تاریک ، غم انگیز خواهد بود. این طبیعی است ، بنابراین کودک درد خود را از بین می برد.
کودکان از 3 تا 6 سال اطلاعات بیشتری در مورد مرگ دارند ، اما مطمئن هستند که هرگز خانواده آنها را تحت تأثیر قرار نخواهد داد. در این سن ، کودکان احساس وابستگی به والدین خود می کنند و مرگ مادر به طور حتم باعث ترس و گناه می شود. بزرگسالان باید این مراحل را از همان ابتدا مسدود کنند. مهم است که توضیح دهیم مادر فوت کرده است ، اما مقصر کودک در این مورد نیست. هر احساسی از کودک که به عنوان واکنشی نسبت به مرگ مادر بوجود آید باید پذیرفته شود. اگر این عصبانیت است ، بگذارید بیرون بریزد ، غم و اندوه باید تقسیم شود ، گناه باید برطرف شود. "بچه ، از مادرت عصبانی هستی چون او رفته است؟ اما او مقصر این امر نیست. عصبانیت شما چیزی را که اتفاق افتاده تغییر نمی دهد. بیایید نگاهی به عکس مادرم بیندازیم و به یاد بیاوریم که او چقدر فوق العاده بود. فکر می کنی حالا او به تو چه بگوید؟"
دانش آموزان و نوجوانان تقریباً همه چیز راجع به مرگ می دانند. اما آنها هنوز هم به حمایت نیاز دارند. برای آنها مهم است که بدانند با رفتن مادرشان تنها نمی مانند. "من می فهمم که شما همه اسرار را با مادر خود در میان گذاشته اید. بعید است که بتوانم او را جایگزین تو کنم. اما می خواهم بدانید: شما همیشه می توانید به من اعتماد کنید ، من همیشه به شما کمک خواهم کرد. تو تنها نیستی ، من با تو هستم."
