تربیت کودک آسان نیست. اما گاهی اوقات خود ما عامل هوی و هوس کودک هستیم. بالاخره ما اغلب از اوج سن ، تجربه ، رشد فیزیولوژیکی به رفتار کودک نگاه می کنیم. در اینجا 10 مورد از رایج ترین اشتباهاتی را که والدین مرتکب می شوند ، حتی بدون فکر کردن در مورد اهمیت آنها ، آورده ایم. قبل از اینکه همه جا را با سرزنش به فرزند خود بگویید ، این س questionsالات را برای خودتان پاسخ دهید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
آیا الزامات ما متناسب با سن کودک است؟ کودک کوچک چیزی به عنوان صبر ندارد. اراده آنها فقط از 9-10 سالگی رشد می کند. بنابراین ، منطقی نیست که از مهد کودک پیش دبستانی محدودیت اسپارتان را بخواهید ، درخواست های شما اغلب در ابتدا محکوم به شکست است.
گام 2
آیا دلایل رفتار یک کودک خاص را می فهمیم؟ آیا ما نیازها و علایق او را در نظر می گیریم؟ نگاه به مسئله از دیدگاه کودک ، اگر نه به نتیجه مطلوب ، حداقل به مصالحه بین طرفین منجر می شود.
مرحله 3
آیا ما همیشه به وضعیت جسمی کودک نگاه می کنیم؟ ممکن است گرسنه ، خسته یا نگران چیزی باشد. ترس های کودکی هر چقدر هم که برای ما مسخره به نظر برسند ، باید جدی گرفته شوند و در همان ابتدا سعی کنید آنها را برطرف کنید.
مرحله 4
آیا ما با خواسته های خود مکانیسم های طبیعی رشد کودکان را سرکوب نمی کنیم؟ سعی کنید به میل فرزندتان برای حضور همزمان در همه جا و همه جا ، نه به عنوان مجازات خود ، بلکه به عنوان یک فرصت خوشبختانه برای فرزندتان برای کشف این دنیا نگاه کنید.
مرحله 5
آیا گاهی اوقات به نظر ما نمی رسد که کودک همه کارها را هدفمند انجام می دهد تا ما را مورد بی مهری قرار دهد؟ دور از آن. فقط این است که حافظه انسان علاوه بر اطلاعات مختلف مفید و نه چندان زیاد ، گلایه های قدیمی را نیز ذخیره می کند. آنها اغلب در روابط ما با کودک ظاهر می شوند. آنها را فراموش کنید ، شما در حال حاضر یک فرد بزرگسال هستید و همیشه پس دادن به آزار دهنده مفید نیست ، به خصوص وقتی که صحبت از فرزند خودتان می شود.
مرحله 6
آیا ما با خصوصیات فیزیولوژیکی کودک تناقض داریم؟ اگر خودتان نمی خواهید بخوابید یا غذا بخورید ، چگونه می توانید این کار را فقط با کلمات انجام دهید؟
مرحله 7
آیا ما اشتباهات خود را به کودک منتقل می کنیم؟ شاید تنبلی ، فراموشی یا بی توجهی شما مقصر باشد؟ صادقانه به این سوال پاسخ دهید.
مرحله 8
آیا ما می دانیم چگونه پذیرش کنیم ، با مردم مذاکره کنیم ، سازش کنیم؟ ما خودمان می توانیم در زمینه روابط انسانی به کودک چه چیزی یاد دهیم؟ چه کاری انجام می دهیم تا کودک به حرف های ما گوش دهد؟
مرحله 9
آیا ما توانایی های کودک را در درک خطر بیش از حد ارزیابی می کنیم؟ آیا در سن وی امکان پیش بینی اوضاع و دیدن همه عواقب احتمالی وجود دارد؟
مرحله 10
آیا شخصیت کودک را در نظر می گیریم؟ آیا ویژگی ها ، علایق و خواسته های او را فراموش نمی کنیم؟
