به گرسنگی اکسیژن هیپوکسی گفته می شود. اگر به دلایلی جنین در رحم اکسیژن کافی دریافت نکند ، پزشکان در مورد هیپوکسی جنین داخل رحمی صحبت می کنند.
علل هیپوکسی داخل رحمی جنین متنوع است. این آسیب شناسی در زنان بارداری که از آسم برونش ، برونشیت مزمن ، نقص قلب ، دیابت شیرین ، فشار خون بالا و همچنین افراد سیگاری رنج می برند ، رخ می دهد. هیپوکسی می تواند به دلیل سمیت شدید ، نارسایی جنینی ، کم خونی فقر آهن ، عفونت داخل رحمی جنین با تبخال ، توکسوپلاسموز ، مایکوپلاسموز رخ دهد. هیپوکسی همچنین با بیماری همولیتیک جنین ایجاد می شود که در نتیجه درگیری Rh رخ می دهد. این امر با چند بارداری و پلی هیدرامنیوس اتفاق می افتد.
شناسایی به موقع هیپوکسی داخل رحمی جنین بسیار مهم است. برای این کار ، یک زن باردار باید مرتباً به یک متخصص زنان مراجعه کند و تمام معایناتی را که تجویز می کند ، انجام دهد.
بین هیپوکسی مزمن و حاد جنین تفاوت قائل شوید. در حالت دوم ممکن است جنین در عرض چند دقیقه بمیرد. این اتفاق می افتد وقتی بند ناف در هم پیچیده شود ، رحم پاره شود ، جفت جدا شود. در این حالت ، تنها یک راه وجود دارد - یک عمل سزارین فوری با پرستاری بعدی کودک در بخش مراقبت های ویژه.
کمبود اکسیژن مزمن جنین خطر کمتری دارد. به عنوان یک قاعده ، منجر به مرگ کودک نمی شود ، اما اگر قبل از 12 هفته بارداری رخ دهد ، می تواند در تشکیل اندام اختلال ایجاد کند و در تاریخ بعدی باعث آسیب به سیستم عصبی ، عقب ماندگی رشد و متعاقباً سازگاری با زندگی خارج از رحم را دشوار می کند. متعاقباً چنین کودکی ممکن است دچار اختلالات عصبی ، عقب ماندگی ذهنی شود.
گرسنگی اکسیژن ممکن است نه تنها با کاهش ، بلکه با افزایش فعالیت جنین نیز نشان داده شود ، اما این یک نشانه قابل اعتماد نیست.
یکی از اولین علائم هیپوکسی جنین کاهش فعالیت حرکتی آن است. به طور معمول ، یک زن باردار باید حداقل 10 بار در روز احساس حرکت کند ، اگر کودک کمتر حرکت می کند ، این ممکن است کمبود اکسیژن را نشان دهد.
پزشک ممکن است با گوش دادن به ضربان قلب جنین به این اختلال مشکوک شود: در طی هایپوکسی ، فراوانی آن کمتر از حد طبیعی است و صداهای قلب خفه می شوند. برای روشن شدن تشخیص ، می توان قلب و عروق را تجویز کرد - یک روش ویژه برای بررسی فعالیت قلب جنین.
نشانه گرسنگی اکسیژن داخل رحمی ، تاخیر رشد دو هفته ای است که با سونوگرافی تشخیص داده می شود. در صورت وجود این آسیب شناسی ، یک زن باردار در بیمارستان بستری می شود. اگر علت هیپوکسی بیماری مادر باشد ، اول از همه لازم است که آن را درمان کنید ، البته به روشهایی که منع مصرف آن در دوران بارداری وجود ندارد.
به زنانی داروهایی تجویز می شود که تن رحم را کاهش می دهد ، این باعث بهبود گردش خون در جفت می شود. آنها همچنین از داروهایی استفاده می کنند که باعث کاهش لخته شدن خون در داخل رگ ها می شود ، نفوذپذیری سلول ها را برای اکسیژن افزایش می دهد ، سوخت و ساز بدن و وضعیت سیستم عصبی را بهبود می بخشد. در آینده ، ورزشهای تنفسی ویژه به زن توصیه می شود.
در صورت تداوم کمبود اکسیژن داخل رحمی جنین ، با وجود اقدامات انجام شده ، لازم است به یک سزارین اورژانسی متوسل شوید. البته این فقط برای دوره های بیشتر از 28 هفته امکان پذیر است.
