کمبود اکسیژن جنین ، اکسیژن رسانی کافی به جنین نیست که با بیماری های مادر ، اختلالات جریان خون رحم یا بند ناف و بیماری های کودک همراه است. تشخیص هیپوکسی براساس ارزیابی مستقیم وضعیت جنین و تجزیه و تحلیل نتایج روش های غیرمستقیم است.
لازم است
- - مشاهده حرکات جنین ؛
- - گوش دادن به ضربان قلب با استتوسکوپ ؛
- - قلب و عروق ؛
- - داپلرومتری
- - آمنیوسکوپی.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر متوجه تغییراتی در حرکت جنین شوید ، این می تواند نشانه ای از کمبود اکسیژن باشد. در مرحله اولیه ، ممکن است رفتار بی قرار کودک را بیابید ، که در تکرار و تشدید حرکات او بیان شده است. با کمبود اکسیژن حاد و افزایش هیپوکسی ، حرکات جنین شروع به ضعیف شدن می کنند.
گام 2
حتماً در مورد تغییرات حرکتی به پزشک خود بگویید. با کمک یک استتوسکوپ ، او به ضربان قلب جنین گوش می دهد ، ضربان قلب ، ریتم و وجود صداها را ارزیابی می کند. اما این روش قادر خواهد بود فقط تغییرات فاحشی را که اغلب در طی هیپوکسی حاد رخ می دهد ، آشکار کند. پزشک همچنین ممکن است از نظر علائم غیرمستقیم ، مانند کاهش ارتفاع قسمت انتهایی رحم همراه با تاخیر رشد جنین ، و الیگوهیدرامنیوز ، به هیپوکسی مزمن مشکوک باشد.
مرحله 3
اگر به هیپوکسی مشکوک هستید ، به شما کاردیوتوکوگرافی (CTG) داده می شود. این مطالعه با موفقیت در محیط سرپایی انجام می شود. با کمک بندهای الاستیک ، یک حسگر اولتراسونیک به شکم زن باردار متصل می شود که به جای گوش دادن به ضربان قلب جنین ، ثابت می شود. فراوانی افزایش و کاهش ضربان قلب از نظر تشخیصی است. اگر افزایش ضربان قلب پاسخی به حرکت جنین یا انقباضات رحمی باشد (حداقل 5 در 30 دقیقه) ، در این صورت می توانیم در مورد وضعیت موفقیت آمیز جنین صحبت کنیم. برای این منظور ، در چارچوب CTG ، یک آزمایش بدون استرس انجام می شود ، جوهر آن ظهور افزایش ضربان قلب در پاسخ به حرکات کودک یا انقباض رحم است. اگر جنین هیچ واکنشی نشان ندهد ، این نشان دهنده هیپوکسی است.
مرحله 4
با کمک داپلرومتری ، مطالعه جریان خون در عروق رحم ، بند ناف و جنین انجام می شود. در صورت وجود اختلالات گردش خون ، می توان شدت هیپوکسی را ارزیابی کرد و اقداماتی را برای روند موفقیت آمیز بعدی بارداری انجام داد. اولین مطالعه در هفته 16-20 بارداری توصیه می شود ، زیرا از این دوره اختلالات پاتولوژیک جریان خون امکان پذیر است.
مرحله 5
به منظور تشخیص کمبود اکسیژن در کودک ، کمبودها ارزیابی می شود که وجود مکونیوم در مایع آمنیوتیک - مدفوع جنین مشهود است. ورود آن به آب با اختلال در گردش خون روده به دلیل کمبود اکسیژن همراه است. اسفنکتر راست روده جنین شل شده و مکونیوم وارد مایع آمنیوتیک می شود. با کمک آمنیوسکوپی ، معاینه نوری از طریق کانال دهانه رحم مایع آمنیوتیک انجام می شود. این روش اغلب دقیقاً قبل از زایمان استفاده می شود.
