چگونه یک فرد رشد می کند و همچنین در چه سنی می توان ویژگی های ارادی را در کودک ایجاد کرد؟ این س forال برای همه کسانی که فرزند دارند و همچنین کسانی که می خواهند آنها را به عنوان افرادی شجاع ، مقاوم و خودخواه تربیت کنند بسیار مهم است. به نوبه خود ، اراده کیفیت ذاتی یک شخص نیست. کودک با اراده قوی یا ضعیف آماده متولد نمی شود ، نمی توان آن را به ارث برد. این کیفیت در روند تربیت کودک شکل می گیرد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر كودكی همیشه تحت مراقبت بیش از حد از بزرگسالان قرار داشته باشد و همچنین مجبور نباشد برای رسیدن به خواسته خود تلاشی بكند ، بعید است كه چنین كودكی تبدیل به فردی با ادعاهای مداوم و شخصیت قوی شود.
گام 2
بعضی اوقات والدین می گویند: "خوب ، دیگر از کودک سه ساله چه انتظاری داری؟ پس از همه ، او هنوز خیلی کوچک است و چیزی را نمی فهمد. وقتی بزرگ شد ، پس ما می پرسیم."
با این حال ، این یک قضاوت اشتباه است. لازم است که از کودک بخواهید ، فقط در حد توانایی های او ، از همان سنین پایین ، از لحظه ای که کودک شروع به درک گفتار خطاب به خود می کند ، و او خود بر آن تسلط دارد.
مرحله 3
در عین حال ، اراده بالغ کیفیت بسیار بالغ است. به طور طبیعی ، در این حالت ، نمی توان از اراده کودک بسیار خردسال در فهمی که در معنای اراده بالغ در بزرگسالان نهفته است صحبت کرد. با این حال ، ما می توانیم در مورد موارد ابتدایی تجلی اراده ، حتی در کودکان خردسال صحبت کنیم. چنین مقدماتی بیان می شود:
- کودک تمایل خاصی برای رسیدن به هدف دارد.
- در حفظ این هدف ، با وجود تأخیر یا حواس پرتی ؛
- در توانایی به تعویق انداختن یا به تأخیر انداختن میل خود ، یعنی وجود صبر ؛
- در توانایی غلبه بر عدم تمایل خود برای رسیدن به یک هدف.
مرحله 4
برای ایجاد این تمایلات ، رعایت برخی قوانین در تربیت کودک ضروری است. اول از همه ، باید یک برنامه روزمره و روزمره مشخص ایجاد شود تا کودک دقیقاً بداند چگونه ، چه موقع و چه کاری باید انجام دهد: بلند شدن ، راه رفتن ، غذا خوردن ، رفتن به رختخواب ، دستان خود را قبل از غذا خوردن بشویید و اسباب بازی ها را قبل از رفتن بردارید. به رختخواب رفتن همه اینها کودک را به دقت یاد می دهد و در نتیجه به رشد صفات با اراده شخصیت او کمک می کند.
مرحله 5
بزرگسالان باید همیشه با کودک بسیار صادق باشند ، یعنی همیشه به قول خود عمل کنند. پس از همه ، این اغلب اتفاق می افتد: برای دلجویی از کودک ، آنها به او قول های زیادی می دهند - خرید اسباب بازی ، بازی با تلفن و سوار شدن به تاب. در این حالت ، کودک گریه یا دمدمی مزاجی را متوقف می کند ، اما انتظار قول داده شده را دارد. از طرف دیگر بزرگسالان بلافاصله قول خود را فراموش می کنند و گاهی اوقات آن را عملی نمی کنند. در نتیجه کودک عادت می کند به وعده های والدین اعتماد نکند. و همچنین او خودش می آموزد که به راحتی قول های خاص را بدهد ، و متعاقباً آنها را عملی نکند. در عین حال ، او مسئولیتی در قبال سخنان خود بر عهده ندارد. برعکس ، عدم مسئولیت و عدم اراده شروع به رشد می کند.
مرحله 6
به تدریج توانایی کودک را در تسلط بر خواسته ها ، احساسات خود بیاموزید ، به او بیاموزید که خود را مهار کند ، بر احساس ترس ، درد و همچنین کینه خود غلبه کند. همه اینها اراده وی را تقویت و تربیت می کند.
