اگر کودکان بزرگسال روابط والدین و فرزندان را با والدین خود حفظ کنند ، این امر مشکلات زیادی را در زندگی آنها به وجود می آورد. ویژگی روابط بین کودکان و والدین این است که هنگام ملاقات ، همه احساس می کنند که کودکان هنوز 6-8 ساله هستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
گاهی اوقات سازگاری با این واقعیت که فرزندشان زندگی مستقلی دارد ، برای والدین بسیار دشوار است ، اما برقراری ارتباط با شخص برگزیده یا برگزیده او حتی دشوارتر است. این نسل مسن است که مسئولیت اطمینان از حسن و قبیله بودن این روابط را بر عهده دارد. سعی کنید خوبی ها را در این فرد ببینید ، که فرزند شما عاشق او شده است. حتی اگر به نظر شما می رسد که این انتخاب کافی نیست ، نباید آن را مطرح کنید ، زیرا روابطی که از همان ابتدا خراب شده بود بعداً دشوار است.
گام 2
روابط با کودکان بزرگتر باید مبتنی بر نگرانی صادقانه و درک متقابل باشد. والدین باید به شخصیت ، سبک زندگی و علایق فرزندان بزرگسال خود احترام بگذارند ، بنابراین آنها حق دارند که در عوض همان انتظار را داشته باشند. هر دو نسل باید سعی کنند روابط را بر اساس یکسان ایجاد کنند.
مرحله 3
برای والدین بسیار مهم است که به یاد داشته باشند که آنها نباید سعی کنند همه زمینه های زندگی فرزندان بالغ خود ، از زندگی روزمره گرفته تا روابط شخصی را کنترل کنند.
مرحله 4
حتی اگر به نظر والدین رسیده باشد که بچه ها کار اشتباهی انجام می دهند ، نباید آنها را تحت فشار قرار داد تا فکر یا برنامه خود را تغییر دهند. از این گذشته ، تجربه زندگی را فقط می توان با آزمون و خطا بدست آورد.
مرحله 5
مطمئناً ، در مواقع دشوار ، والدین باید از فرزندان خود حمایت کنند ، اما این باید حمایت باشد و نه تمایل به حل مستقلی مشکلی که کودک عزیز دارد.
مرحله 6
در مورد نوه ها ، مادربزرگ ها و مادربزرگ ها باید درک کنند که مسئولیت اصلی تربیت آنها را والدین جوان بر دوش می کشند. شما نمی توانید ، با اشاره به تجربه محکم خود در تربیت فرزندان ، از توانایی های نسل جوان انتقاد یا زیر سوال ببرید. نوه ها باید یاد بگیرند که رابطه ای یکدست و محترمانه داشته باشند.
