آگاهی ما از زندگی کودک اغلب بر اساس آنچه از او می شنویم است. البته ، ما تلاش می کنیم تا هر منطقه از زندگی را که وی در آن می چرخد کنترل کنیم ، چه مدرسه باشد چه اوقات فراغت ، اما گاهی اوقات وقت کافی نیست. و این برای ما یک غافلگیری واقعی می شود که در یک مرحله کودک ناگهان نمی خواهد یاد بگیرد. اما احساسات جایی ندارند ، تربیت و تنظیم زندگی کودک روندی طولانی و مسئولیت پذیر است که باید با دقت هرچه بیشتر به آن نزدیک شد و از احساسات بیرون نرفت.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اول از همه ، شما باید دلیل این فرصت را پیدا کنید. شما نمی توانید "سر و ته" س askال کنید ، این می تواند کودک را از اخلاص احتمالی بترساند ، اگر واقعا مشکل دارد. منتظر زمانی باشید که کودک بیشترین تمایل را برای گفتگو دارد ، شاید خودش آن را شروع کند.
گام 2
پس از اینکه مکالمه به یک کانال نسبتاً قابل اعتماد سرازیر شد ، از چند س leadingال اصلی در مورد وضعیت او بپرسید. برای پاسخ دادن به س yourالاتتان کمی از او تکان دهید ، اما خیلی فشار ندهید - این فقط او را می ترساند. نصیحت نکنید ، اما بی تفاوت نمانید - با کلمات همدردی کنید ، روشن کنید که او را درک می کنید.
مرحله 3
به عنوان یک قاعده ، دلایل اصلی کاهش علاقه به یادگیری می تواند هم روابط ضعیف با همسالان و هم روابط نامشخص با معلمان به دلیل عملکرد ضعیف تحصیلی باشد. در حالت اول ، باید از نظر روانشناختی کودک را با حل تعارض طبیعی تنظیم کنید و در صورت لزوم ، به گونه ای شرکت کنید که کودک از مداخله شما باخبر نشود.
مرحله 4
در حالت دوم ، شما باید با معلم کودک صحبت کنید و در صورت لزوم یک معلم خصوصی استخدام کنید. گاهی اتفاق می افتد که به دلیل عملکرد ضعیف تحصیلی ، عدم تعادل در کودک ایجاد می شود - او ناگهان می خواهد همه چیز را بداند ، اما نمی خواهد یاد بگیرد. در این صورت ، ارزش این را دارد که با او در یک برنامه عملی خاص کار کنید ، که در آن او به وضوح درک کند که هر لحظه از زمان چه کاری انجام می دهد و قدم بعدی او به چه کاری اختصاص یافته است. همزمان چند مورد را بلند نکنید - شما در معرض کار زیاد کودک هستید.
