تاریخ موارد بسیار کمی را می داند که زنان اسلامی بر تمام امپراتوری ها حکومت می کردند ، به ویژه اگر پیش از این صیغه ای در یک حرمسرا بودند. آنها به دلایل مختلف حاکم شدند و اغلب اوقات زندگی آنها خالی از عشق و عشق بود.
قاعده جنسیت عادلانه در کشورهای شرقی سلطان نشین زن نامیده می شود و سلطان ها معمولاً دارای عنوان معتبر (والد) هستند - مادر وارث سلطنتی ، اما هنوز جوان. غالباً ، چنین زنانی به تنهایی حکومت می کردند. زمانی که همه حاکمان از نژاد اروپایی بودند ، یک نمونه از سلطان های زن شگفت انگیز در تاریخ وجود دارد. آنها بر امپراتوری عثمانی حاکم بودند. معروف ترین آنها Anastasia Lisovskaya است. او نه تنها در اروپای شرقی ، بلکه در اروپای غربی نیز شناخته شده است ، جایی که او از نام روکسولانا استفاده کرده است. آناستازیا-روکسولانا در باله ها ، اپراها ، پرتره ها ، کتاب ها و حتی در مجموعه های تلویزیونی خوانده می شد ، به همین دلیل زندگی نامه او برای یک گروه نسبتاً گسترده ای از مردم شناخته شده است. زندگی روکسولانا بی دغدغه نبود. در ابتدا او صیغه سلطان امپراتوری عثمانی سلیمان با شکوه بود ، سپس همسرش شد. مسیر رسیدن به قدرت از طریق سختی های فراوان و پر از یک مبارزه سخت برای زندگی بود. برای صیغه های حرمسرا بسیار دشوار بود: آنها غذای کافی نداشتند ، از هر نظر ممکن کوچک می شدند و با آنها بی رحمانه رفتار می شد. اما روکسولانا موفق شد از سرنوشت غم انگیز سایر بردگان جلوگیری کند و اعتماد سلطان را جلب کرد و بعداً حاکم کل امپراتوری شد. در دوره های زمانی مختلف ، از برخی از صیغه های دیگر نیز تقدیر به عمل آمد ، از جمله كیزم سلطان ، هندان سلطان ، نوربانو سلطان و دیگران. بنابراین ، همه این زنان تقریباً غیرممکن را به دست آوردند و حتی اگر به خون سلطنتی تعلق نداشتند ، شروع به حکومت کردند. و آنها موفق شدند این کار را نه با روش های عاشقانه انجام دهند. اگر کشتن لازم بود ، آنها می کشتند ، و همچنین برای کشور و حاکم جنگیدند ، که آنها را برده خود قرار داد. سلاطین آینده توانستند در سرنوشت خود فرصتی ناچیز برای رسیدن به راس قدرت را دریابند و برای استفاده از آن در هیچ کاری متوقف نشوند.
