بلوغ یک سن بحرانی است که در طی آن ، بازسازی پیچیده بدن کودک اتفاق می افتد ، جهان بینی و احساس او نسبت به خودش تغییر می کند. نتیجه این امر ممکن است بروز تناقضات مختلف باشد. فرار یک نوجوان از خانه یکی از دشوارترین مشکلاتی است که والدین باید همراه با روانشناسان آن را حل کنند.
چرا نوجوانان از خانه فرار می کنند
نوجوانی عصر تناقضات است ، کودک یا به دنبال شبیه شدن به همسالان خود است ، سپس تمام تلاش خود را برای اثبات خودمختاری و منحصر به فرد بودن انجام می دهد. به نظر نوجوان اغلب می رسد که هیچ کس او را درک نمی کند و از او قدردانی نمی کند ، خصوصاً والدینش که همچنان او را به عنوان یک کودک درک می کنند. برای اثبات "بزرگسالی" خود ، واداشتن او به عقیده خود ، یک نوجوان می تواند خانه را ترک کند. این عمل عصیان ، اعتراض به عدم تفاهم با والدین است. در چنین مواردی کودک می تواند حتی از یک محیط خانوادگی بسیار مرفه فرار کند.
دلایل دیگر کودک برای ترک خانه:
- نادیده گرفتن نیازهای جسمی و روانی نوجوان ؛
- وضعیت نامناسب خانواده ؛
- پرخاشگری یا سرزنش های مداوم والدین
- رسوایی بین والدین ؛
- طلاق والدین ، ازدواج مجدد ، ظاهر ناپدری یا نامادری ، تولد فرزند دیگر ؛
- حضانت بیش از حد یا عدم کنترل کامل ؛
- ارتباط یک نوجوان با یک شرکت "بد".
چگونه می توان از ترک احتمالی خانه جلوگیری کرد
منتظر ظهور مشکلات نباشید ، سعی کنید جلوی آنها را بگیرید. خطرناک ترین دوره روانشناختی از 10 تا 15 سال است. به یاد داشته باشید که کودک بزرگ می شود ، او نه تنها به عشق ، بلکه به پذیرش شخصیت خود احتیاج دارد.
والدین ، اول از همه ، باید این واقعیت را بپذیرند که کودک بزرگ شده است ، باید نظر او را در نظر گرفت ، روابط با او باید دوستانه ، مشارکت ایجاد شود. سعی کنید سبک هدایت رابطه را از بین ببرید. عباراتی مانند "همانطور که وی گفت ، همینطور خواهد شد" ، "اینجا تصمیم می گیرم" منجر به اعتراض نوجوان می شود.
به زندگی کودک علاقه مند شوید ، روابط مساوی با دوستانش برقرار کنید ، ارتباط آنها را در دیوارهای خانه تشویق کنید - به این ترتیب شما بهتر می دانید چه کسانی در اطراف کودک شما هستند. با نوجوان خود در مورد مسائل مختلف خانوادگی مشورت کنید - او باید احساس کند که شما او را به عنوان یک بزرگسال تصور می کنید.
سعی کنید زندگی کودک را غنی کنید - اقدامات ، ایده های او را تشویق کنید. هرچه اوقات فراغت او جالب تر باشد ، زمان کمتری برای بیکاری و سرگرمی های خطرناک باقی خواهد ماند.
به فرزند خود گوش فرا دهید ، او را از بیان مشکلات خود با عباراتی مانند "من به شما هشدار دادم" ، "همه چیز همیشه با شما اشتباه است" منصرف نکنید. از صمیمیت او قدردانی کنید و در عوض صادق باشید.
اگر کودک فرار کرد چه باید کرد
پس از کشف یک فرار ، باید بلافاصله با پلیس تماس بگیرید ، آخرین عکس های کودک و شرح لباس او را بگیرید. بلافاصله جستجوی خود را برای یافتن فراری و به تنهایی شروع کنید. اگر یک نوجوان مستعد ولگردی نباشد و با شرکت بدی تماس نگرفته باشد ، به احتمال زیاد با یکی از اقوام یا دوستانش حاضر می شود.
رفتار نوجوان در آخرین روزهای قبل از فرار را تجزیه و تحلیل کنید - آیا او مشکلی ذکر کرده است؟ با دوستانش صحبت کنید - آنها ممکن است از برنامه های او مطلع باشند ، اما "استخراج" اطلاعات از آنها دشوار است.
وقتی کودک را پیدا کردید ، سعی نکنید او را مجبور کنید به خانه برگردد. اگر برخلاف میل او شروع به نگه داشتن او کردید ، موارد را پنهان کنید - فقط تمایل نوجوان به بیرون رفتن از "زندان" را تقویت خواهید کرد.
فرزند خود را به مذاکره دعوت کنید. از سرزنش اجتناب کنید ، به دیدگاه او گوش فرا دهید و اظهار نظر کنید. سعی کنید کودک را درک کنید و اگر واقعاً مرتکب اشتباهات خود شده اید ، اعتراف کنید. در گفتگو ، تأکید کنید که با وجود همه مشکلات ، او را دوست دارید.
در آینده ، این واقعه را با بستگان یا دوستان خود در میان نگذارید.وقتی به مرور زمان اوضاع بهتر شد ، کودک ممکن است از رفتار خود پشیمان شود ، اما از دید افراد دیگر ، "بدشانس" خواهد ماند.
به احتمال زیاد نیاز به مشاوره روانشناس دارید. او به شما در تجزیه و تحلیل محیط خانواده ، تعیین دلایل اعتراض نوجوانان کمک خواهد کرد. با هم می توانید تمام تناقضات را برطرف کرده و صلح را به خانواده خود برگردانید.
