همانطور که می دانید ، انسان موجودی اجتماعی است. از بدو تولد ، ما توسط افراد دیگری احاطه شده ایم که با آنها روابط خاصی برقرار می کنیم. این افراد و همچنین روابط با آنها هستند که در نهایت انسان بودن را به ما می آموزند.
روابط بین فردی تعامل عینی دو فرد در روند ارتباطات و فعالیت مشترک است که همراه با تجربیات ذهنی هر یک از آنها است.
از زمان تولد ، تمام روابط بین فردی تأثیر قابل توجهی در شخصیت کودک برجای می گذارد. اولین روابط بین فردی در زندگی ما البته در خانواده بوجود می آید. بسیار مهم است که کودک در جو عشق و حمایت اخلاقی رشد کند ، به طوری که اولین روابط انسانی در زندگی او به شکل گیری و رشد شخصیت او آسیب نرساند و آسیب روانی خطرناکی ایجاد نکند.
كمی كمی بزرگ می شود ، كودك به مهد كودك می رود ، سپس به مدرسه می رود ، جایی كه مجبور است با سایر بچه ها و همچنین با معلمان تماس بگیرد. نباید كامل مسئولیتی را كه بر دوش مربیان و معلمان گذاشته می شود نادیده گرفت ، زیرا همانطور كه می دانید پایه و اساس شخصیت فرد خیلی زود گذاشته می شود. به همین دلیل بسیار مهم است که کودک در حال رشد با افراد مسئولیت پذیر ، تحصیل کرده و وظیفه شناس ارتباط برقرار می کند و دانش ، مهارت و تجربه زندگی ارزشمندی را از آنها می گیرد. همچنین مهم است که کودک به راحتی یاد می گیرد با همسالان خود ارتباط برقرار کند.
در روند درک روابط رسمی و غیررسمی بین فردی ، بین افراد (فکری ، اطلاعاتی ، عاطفی ، جسمی و غیره) تبادل وجود دارد. بعلاوه ، احساسات خاصی (علاقه ، همدردی ، ضددردی ، بی تفاوتی) زمینه ساز هرگونه رابطه بین افراد است. روابط بین فردی راحت می تواند منجر به دوستی و حتی عشق شود. بهتر است از روابط ناخوشایند بین فردی خودداری کنید ، اما اگر به دلایلی این کار غیرممکن است ، ارزش یادگیری تحمل ، توانایی انتزاع را دارد.
در یک کلام ، همه افراد در طول زندگی خود در حال ارتقا هنر قرار گرفتن در یک رابطه بین فردی هستند. بزرگترین راز تعامل مثبت و مثمرثمر با افراد دیگر ساده است. ارائه نگرشی که می خواهید در رابطه با خودتان داشته باشید به دیگران اهمیت زیادی دارد.
