روانشناسان کودک استدلال می کنند که نه تنها کودکان در دروغگویی کودکان ، بلکه تا حدی بزرگسالان اطراف خود نیز مقصر هستند. شما باید دلایلی را که کودک را به سمت تقلب سوق می دهد به دقت درک کنید و وقتی علت را برطرف کردید ، این مشکل خود حل خواهد شد.
کودکان ، به دلیل کنجکاوی و مشاهده ، رفتار بزرگسالان را کپی می کنند ، بنابراین اگر والدین در ارتباط با کودک بارها و بارها از فریب برای پنهان کردن یک حقیقت ناراحت کننده استفاده کنند ، کودک این را هنجار می داند.
در شرایطی که کودک هر اشتباهی مرتکب شده است ، او را از نظر عاطفی سرزنش نکنید و او را سخت تنبیه کنید ، زیرا بعداً این مسئله باعث می شود کودک به سادگی از گفتن حقیقت به شما بترسد.
روانشناسان به والدینی که فرزندانشان به طور منظم دروغ می گویند توصیه می کنند که وقت بیشتری را با کودک دلبند خود بخوانند و افسانه های آموزنده ای بخوانند یا برای آنها داستان هایی از زندگی تعریف کنند و توضیح دهند که فریب بهترین راه برای جلب توجه والدین نیست.
اگر کودک بزرگتر مستعد خیال پردازی است ، اگر این داستان ها منفی نیست ، او را زودتر سرزنش نکنید. کودکان غالباً از تخیلات خود برای جلب توجه همسالان خود استفاده می کنند. در چنین شرایطی ارزش شنیدن داستانهای کودک را دارد ، شاید راه حلی برای مشکل در آنها نهفته باشد. به کودک بیشتر توجه کنید ، در مورد شکستهای او خیلی سختگیری نکنید ، از او حمایت کنید و نیاز به دروغ به سادگی از بین می رود.
