والدینی که پسر دارند ، آرزو دارند که او به یک مرد واقعی تبدیل شود ، یعنی شجاع ، قوی ، قابل اعتماد ، مسئول. اما برای این منظور ، پسر باید به درستی آموزش ببیند. افسوس که اشتباهات جدی اغلب هنگام تربیت مرتکب می شوند ، خصوصاً اگر پسر توسط مادری تنها تربیت شود. در نتیجه ، یک مرد بالغ ، با اراده ضعیف ، بلاتکلیف ، فاقد ابتکار عمل ، فقط به طور اسمی به جنس قوی تر تعلق دارد. هنگام تربیت پسر باید به چه نکاتی توجه ویژه ای داشته باشید ، از چه اشتباهاتی خودداری کنید؟
فرزندپروری مناسب پسر
در هیچ موردی نباید پسر را به عنوان دختر بزرگ کرد. مادران تنها و همچنین مادران پرانرژی و پرانرژی که بر خانواده تسلط دارند ، غالباً یک اشتباه فاحش مرتکب می شوند: آنها پسرشان را به عنوان یک دختر بزرگ می کنند. علاوه بر این ، زنان نه تنها سعی می کنند او را عادت دهند ، اول از همه ، به نظم ، دقت ، تمیزی بی عیب و نقص (به سختی می توان به این مسئله اعتراض کرد) ، بلکه اطاعت بی چون و چرا را از پسر می خواهند ، تلاش می کنند تا او را از کوچکترین خطر محافظت کنند. علاوه بر این ، چنین مادران "دلسوز" با پشتکار ، واقعاً شایسته استفاده بهتر ، حتی کوچکترین مظاهر ابتکار ، استقلال را در پسر خود ریشه کن می کنند ، و نه به پرخاشگری سالم ، که به طور طبیعی در اکثر جنس قوی وجود دارد! "من بهتر می دانم به چه چیزی نیاز داری و چگونه باید رفتار کنی" - این اصل لرزان این والدین است. و سپس ، با رسیدن به نتیجه منطقی ، همین مادران با شگفتی و شگفتی شانه های خود را بالا می اندازند: "چرا او با چنین پارچه ای با اراده ضعیف بزرگ شد؟"
چنین اشتباهاتی مرتکب نشوید ، تا بعداً مجبور نشوید با تأخیر تأسف بخورید!
چگونه می توان پسری را بزرگ کرد که یک مرد واقعی باشد
پسر را از سنین پایین آموزش دهید تا کار کند ، اما مطمئن باشید که به او اجازه می دهید ابتکار عمل را داشته باشد ، از طریق آزمون و خطا اقدام کند. کمترین امکان را بدهید و کمک کنید. فقط از این طریق او می آموزد که خودش تصمیم بگیرد و مسئولیت خود را بپذیرد.
مثال پدر نقش بزرگی دارد. اگر پسری ببیند پدرش با مادرش با احترام و احترام رفتار می کند ، نظر او را در نظر می گیرد ، به او کمک می کند تا در خانه خیلی خسته نشود ، پس او وقتی بزرگ می شود و یک خانواده دارد ، تقریباً مطمئناً همان رفتار را داشته باشید. پدر باید به پسرش بیاموزد که چگونه ابزار را اداره کند ، برای مثال مهره ها را محکم کند.
والدین نباید از فرزند خود تقاضا كنند كه او "با یك نگاه" اطاعت كند و از این بیشتر ، هرگونه تظاهرات پرخاشگری را در او ریشه كن كند. پسران اغلب درگیر می شوند و می جنگند - این یک پدیده طبیعی است. اما ، البته ، همه چیز در حد اعتدال خوب است. لازم است که به پسر این القا شود که می توان از زور فقط به عنوان آخرین چاره استفاده کرد ، در حالی که راه دیگری وجود ندارد - به عنوان مثال ، برای دفاع از خود ، یا دفاع از شخص ضعیفی که مورد رنجش قرار گرفته است. اگر پسرتان کمی با همسالان خود دعوا کرد ، نباید با پسرهای حیاط کنار بیایید. پسر شما باید بتواند برای خودش بایستد ، و پشت سر پدر و مادر خود پنهان نشود.
