بازی مهمترین نوع فعالیت مستقل کودکان است که به رشد جسمی و روحی آنها کمک می کند. علاقه مند كردن كودك به يك بازي يعني آموزش دادن او به بازي با لذت. عدم علاقه غالباً نه تنها با کمبود اسباب بازی بلکه با ناتوانی و ناآگاهی کودکان در استفاده از این اسباب بازی ها در بازی همراه است.
ضروری
- - اسباب بازی های طرح؛
- - موارد جایگزین
- - بازی های رو میزی.
دستورالعمل ها
مرحله 1
حتماً به کودک دو ساله خود نشان دهید که چگونه از آجر ماشین می چرخد یا برجک می سازد. در این سن ، آنها با وسایل خانه ای که در دست مادر یا پدر می بینند بازی می کنند و سعی می کنند از آنها برای هدف مورد نظر خود استفاده کنند. برای یک بازی داستانی ، اتوی کوچک ، جارو برقی ، چکش ، تلفن و سایر وسایلی را که مدام استفاده می کنید تهیه کنید. در حالی که شما کارهای خانه را انجام می دهید ، فرزند شما در کنار شما بازی می کند.
گام 2
بازی های جفتی را با یک کودک 3-4 ساله انجام دهید. علاقه به بازی فقط با شریک بازی ظاهر می شود. به عنوان مثال ، یک فرد بالغ پزشک است ، و یک کودک بیمار است (یا دخترش را به دکتر می آورد). یک بزرگسال این فرصت را دارد که به کودک نشان دهد که چگونه از ابزار پزشکی خاصی استفاده کند و همچنین در صورت عدم نیاز به جایگزینی آن چه چیزی می تواند جایگزین کند: یک مداد به جای دماسنج ، یک نقطه به جای یک بطری شیر برای یک فرزند دختر.
مرحله 3
یک بازی داستانی با کودکان 5-6 ساله ترتیب دهید ، به جمع آوری ویژگی های بازی و تماشای عملکرد بازیکنان کمک کنید ، زیرا غالباً روند توطئه به اصلاح یک بزرگسال نیاز دارد: تنبیه بدنی ، مشاجره بین والدین. یا فقط با بازی های رومیزی حواس خود را از طرح خلاص کنید. پیشنهاد انجام یک بازی رومیزی با هم ، معرفی قوانین. بگذارید قوانین جدیدی برای بازی تدوین کنم ، با آنها با بازیکنان دیگر توافق کنید.
مرحله 4
با کودکی که بازی ها را رها می کند و فعالیت های دیگری را برای خود پیدا می کند ، یک بازی داستان محور را شروع کنید. تعیین علایق کودک پیش دبستانی و سازماندهی بازی بر اساس آنها ضروری است. به عنوان مثال ، یک کودک کسل کننده نمی تواند عقب نشینی کند ، اما شعر می سرود و برای آنها تصویرگری می کند. با او در کتابخانه یا کتابفروشی بازی کنید ، کتاب شعر نویسنده اش را طراحی کنید. بچه های دیگر بلافاصله آنجا خواهند بود و قطعاً یکی از آنها مایل است با شما بازی کند.
