اروتیکا - از اصطلاح "اشتیاق" یونانی ، "عشق" - گرایشی در هنر مرتبط با مفهوم حساسیت جنسی. اگر اروتیکا را باریک تر در نظر بگیریم ، آنگاه فقط به حوزه هنری اشاره می شود ، به معنای گسترده کلمه - اروتیکا در همه حوزه های زندگی وجود دارد.
با پورنوگرافی اشتباه نشود
شما اغلب می توانید در مورد اروتیکا به عنوان چیزی شرم آور یا ممنوع بشنوید. این یک تصور غلط است. از نظر هنرمند پیکاسو ، اروتیکا خود هنر است. هیچ هنری بدون اروتیسم وجود ندارد. بیشتر اوقات ، اروتیسم از طریق هنرهای زیبا ، موسیقی ، فیلم ، ادبیات ، عکاسی بیان می شود.
در آثار وابسته به عشق شهوانی ، به تصویر کشیدن شخصیت ها می تواند نه تنها با عشق ، بلکه همچنین با تمایل به یک شی of شور همراه باشد. در عین حال ، نباید اروتیکا را با پورنوگرافی شناسایی و اشتباه گرفت.
ویژگی پورنوگرافی با تأکید بر اندام تناسلی زنان و مردان است. این ویژگی اروتیسم نیست. برعکس ، در آثار ژانر وابسته به عشق شهوانی همیشه یک اظهار نظر وجود دارد. نویسنده بیش از اینکه نشان دهد ، اشاره می کند. اروتیکا هنر کنایه است. غالباً کارهای اروتیک مورد انتقاد قرار می گیرند ، به ویژه این در گذشته وجود داشت. از این گذشته ، اروتیکا به عنوان ژانری در یونان باستان پدید آمد.
سپس ، عصر رنسانس جایگزین هنر یونان باستان شد و آغاز اروتیک هنر کمی فروکش کرد. اگرچه برخی از دانشمندان با اشاره به این واقعیت که مردم در دوران باستان تصویر بدن برهنه را با مفهوم گناه شناسایی نمی کردند ، ظهور اروتیسم را با رنسانس مرتبط می دانند. با این حال ، این دیدگاه همچنان بحث برانگیز است. و نام اصلی "اروتیکا" از نام خدای یونان باستان اروس گرفته شده است.
هنر اروتیک برای همه مناسب نیست
بعدها ، در قرن هجدهم ، اروتیکا به "هنری برای نخبگان" تبدیل شد و در آستانه مجاز و غیر مجاز تعادل برقرار کرد. از قرن نوزدهم همه چیز تغییر کرده است. در هنر ، فقط اشاره ای به برهنگی بدن انسان وجود دارد ، نه چیزی بیشتر.
در مورد نمایندگان اقوام مختلف ، بنابراین ، به عنوان مثال ، در اروپا و شرق ، درک و تجسم متفاوتی از وابسته به عشق شهوانی وجود دارد. اگر در آثار هنری اروپا وقتی رابطه جنسی بین زن و مرد ضمنی است ، فرم خوبی در نظر گرفته می شود ، اما به طور مستقیم توصیف نمی شود ، در نقاشی های ژاپنی نقطه رابطه به وضوح قابل مشاهده است ، زیرا دقیقاً ماهیت یک نمایش اروتیک است. در هند ، اروتیسم در هنر ارتباط تنگاتنگی با دین و فلسفه دارد.
در ذهن یک فرد روسی ، ایده اروتیسم به عنوان یک جهت در هنر ، که ریشه اهریمنی خاصی دارد ، شکل گرفته است. این دلیل نگرش محتاطانه نسبت به اروتیسم در آثار هنری است. او همیشه در آستانه هنر با غیر هنر تعادل داشته است. بسیاری از آثاری که در حال حاضر به طور عام شناخته می شوند قبلاً مورد انتقاد شدید قرار گرفته و نویسندگان آنها مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند.
