برای دانش آموزان مسن ، بازی اصلی ترین و اصلی ترین نوع فعالیت است. بازی های کودکان در این سن با طرح ها ، دستورالعمل های مختلف متمایز می شود و می تواند هم آموزشی باشد و هم سرگرم کننده.
بازی های نقش آفرینی
به تدریج و با بزرگ شدن کودک ، بازی های تقلیدی شخصیت نقش آفرینی را پیدا می کنند. کودک قبلاً یک تجربه غنی روزمره و اجتماعی داشته است ، گفتار به اندازه کافی توسعه یافته است تا بتواند با کل داستان های بازی که در آنها داستان های افسانه ای شنیده است ، و کارتون ها را تماشا می کند ، و وقایع واقعی که برای او و عزیزانش اتفاق افتاده است.
قهرمانان (عروسک ها ، حیوانات ، اتومبیل ها) شخصیت هایی به دست می آورند ، آنها با هم دعوا و مشاجره می کنند ، صلح می کنند و دوست می شوند - به خواست کودکی که بازی را انجام می دهد. و همچنین می توانید به یکدیگر سر بزنید ، چیزی در فروشگاه بخرید ، به محل کار خود بروید و به مهد کودک بروید … همه آنچه کودک و بزرگسالان اطراف او انجام می دهند در بازی منعکس می شود.
در این زمان ، کودک برای ساماندهی فضای بازی به خانه های عروسکی ، مجموعه های موضوعی و سازنده نیاز دارد. برای کودکان 5-6 ساله ، اگر بازی به خصوص برای آنها جذاب باشد و تمام پیشرفت های جدید را داشته باشد ، بازی های نقش آفرینی می توانند تا چند روز طول بکشد.
کودکان 4-6 ساله با کمال میل نه تنها به تنهایی بلکه با هم بازی می کنند. کودکان پیش دبستانی مسن تر از قبل می توانند در مورد قوانین و شرایط بازی به توافق برسند و آنها را دنبال کنند. کودکان بازی مشترک را غنی می کنند ، هر کدام تجربه شخصی و دیدگاه خود را از وضعیت بازی به ارمغان می آورند ، بنابراین چنین بازی هایی مخصوصاً برای کودکان هیجان انگیز است.
عملکرد درمانی و آموزشی بازی
البته ، بازی ، اول از همه ، یک لذت برای کودک و بزرگسالی است که آن را مشاهده می کند (یا بهتر است ، در آن شرکت کند). اما علاوه بر این ، انبار اطلاعاتی نیز برای والدین است.
کودک هنگام بازی ، دنیای درونی خود را برای بزرگسال آشکار می کند: ترس و تردید ، مشکلات و شادی های او. با تجزیه و تحلیل بازی کودک ، می توانید چیزهای بیشتری در مورد کودک بیاموزید تا اینکه با او صحبت کنید (غالباً به این دلیل که کودک کلمات مناسبی برای بیان وضعیت خود پیدا نمی کند). تصادفی نیست که چنین زمینه هایی از روانشناسی مانند بازی درمانی ، افسانه درمانی در سالهای اخیر بسیار محبوب بوده است.
و با درک اینکه چه چیزی کودک را نگران می کند ، بهتر است یک موقعیت بازی ایجاد کنید که کودک بتواند مشکلات خود را حل کند. سپس در زندگی واقعی انجام این کار برای او بسیار راحت تر خواهد بود.
