سن انتقالی کودک یک آزمایش واقعی است. او نه تنها از نظر جسمی ، بلکه از نظر روانی نیز تغییر می کند و گاهی کاملاً در خودش گیر می کند و غیرقابل کنترل می شود. اما نه تنها خود نوجوانان ، بلکه والدین آنها نیز در این زمینه دشواری هایی را تجربه می کنند. رفتار صحیح در این دوره کلید روابط قوی خانوادگی است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
صبور باش. بالا بردن مداوم صدا ، رسوائی ها و جیغ های شما در خانه به فضایی که یک نوجوان سخت نیاز دارد تبدیل نخواهد شد. شما باید در رابطه با فرزند خود توجه ، دقت و صبر را از خود نشان دهید. هیچ عملی را که از نظر شما نادرست است ، قبول نکنید. اگر صبر خود را از دست بدهید ، خطر از دست دادن فرزندتان را دارید.
گام 2
كنترل دقیق را رها كنید. تمایل به دانستن در مورد هر مرحله از کودک شما قابل درک است ، مخصوصاً در یک سن انتقالی ، که وسوسه های زیادی در اطراف وجود دارد. اما یک مرز مشخص وجود دارد که از آن عبور می کنید و فضای شخصی یک نوجوان را نقض خواهید کرد ، که این امر بر روابط شما تأثیر می گذارد. اگر مثلاً شروع به خواندن مکاتبات او در تلفن یا رایانه خود کنید ، اعتماد او را تضعیف خواهید کرد. تنها راه پیگیری زندگی او بدون ایجاد طرد ، برقراری ارتباط است. تماس بگیرید ، دوست او شوید ، و سپس اطلاعات در مورد حلقه اجتماعی و روش های گذراندن وقت بدون تلاش زیاد در دست شما خواهد بود.
مرحله 3
در لحظات مناسب استوار باشید. بعضی اوقات شما هنوز هم باید پدر و مادر سخت گیر شوید. بنابراین ، اگر کودک شما شروع به نقض فعالانه قوانین پذیرفته شده در زندگی اجتماعی کرد ، باید اقدامات تعیین کننده ای انجام دهید. نادیده گرفتن قوانین موجود در خانه شما نیز همین است. اقتدار شما باید تزلزل ناپذیر باشد ، در غیر این صورت احترام و اطاعت برای همیشه از بین خواهد رفت.
مرحله 4
به فرزند خود درجه ای از آزادی را بدهید. باید در تصمیم گیری مستقل در مورد موضوعاتی که مجاز به آن است بیان شود. با منع هرگونه گرایش به استقلال ، بی احترامی و طرد نوجوان به عنوان شخص را نشان خواهید داد. این لحظه است که می تواند دیواری بین شما ایجاد کند. در عین حال ، رعایت این خطرات مهم است: ولایت بیش از حد ، و همچنین آزادی بیش از حد ، مخرب خواهد شد.
مرحله 5
تمایل به تحمیل شیوه تفکر و سبک زندگی شما به هیچ چیز خوبی منجر نخواهد شد. سیستم ارزشی کودک ممکن است با سیستم شما تفاوت اساسی داشته باشد ، اما این دلیل نمی شود که او را به عنوان یک نوجوان دشوار طبقه بندی کنید و برای سرکوب هرگونه استقلال تلاش کنید. بگذارید به همان کسی که می خواهد تبدیل شود ، جلوه شخصیت را سرکوب نکنید. در مرحله شکل گیری ، این می تواند منجر به انزوا و حتی پرخاشگری شود.
