کودک بسیار به بزرگسالان وابسته است ، به حمایت ، مشارکت و مراقبت از آنها نیاز دارد. او انتظار دارد که یک بزرگسال مستقیماً در همه امور او دخیل باشد. فعالیت اصلی کودک بازی است ، بنابراین بزرگسال باید یاد بگیرد که با کودک بازی کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای یادگیری نحوه بازی با کودک ، توصیه می شود ابتدا ویژگی های روانشناختی مربوط به سن او را مطالعه کنید ، زیرا فعالیت های بازی کودک نوپا ، کودک پیش دبستانی و کودک مدرسه متفاوت است. با دانستن این ویژگی ها ، انتخاب بازی ها را بر اساس محتوای آنها ، اینکه در زندگی کودکان ، تربیت و تحصیلات چه جایگاهی دارند ، شروع کنید.
گام 2
سپس وسایل مورد نیاز بازی را تهیه کنید. توصیه می شود این کار را همراه با کودک انجام دهید. کودک خود را با قوانین بازی انتخابی آشنا کنید.
مرحله 3
در حالی که با کودک بازی می کنید ، سعی کنید خود را جای او قرار دهید ، سعی کنید وارد این نقش شوید ، به یاد داشته باشید که خود شما نیز زمانی کودک بوده اید. صادقانه بازی کنید: کودک را از موقعیت بزرگسال تحت فشار قرار ندهید ، بلکه همچنین کوچک بودن او را عمداً به او نبازید. با روشی آرام سعی کنید از مفید بودن بازی اطمینان حاصل کنید. همراه با بچه از پیروزی در بازی شاد شوید. اگر کودک از دست داد ، به او بیاموزید که شکست را به اندازه کافی درک کند ، تا بفهمد نکته اصلی در بازی مشارکت است ، نه پیروزی.
مرحله 4
طرح و یا قوانین بازی را با کودک خود تغییر دهید. شاید کودک آن را دوست داشته باشد.
می توانید سعی کنید به بازی خود بپردازید به یاد داشته باشید که بازی نقش مهمی در رشد کودک شما دارد. فعالیت اصلی آن است. از طریق بازی است که کودک دنیای اطراف خود را می آموزد ، قوانین تعامل را می آموزد. نکته اصلی را به خاطر بسپارید: بازی با کودک به معنای ارائه انتخاب وسیعی از اسباب بازی ها و وسایل کمک آموزشی نیست ، بلکه نزدیک بودن است. به هر حال ، او می خواهد افراد نزدیک خودشان با او بازی کنند. حتی وقتی کودک خودش یاد گرفت بازی کند ، حمایت والدین و ارزیابی عملکرد او برای او ضروری است.
مرحله 5
هنگام بازی با کودک خود به قوانین زیر عمل کنید: 1. کودک باید همیشه وقت بازی داشته باشد! و هنگامی که او فقط در گهواره دراز کشیده است ، و هنگامی که اولین قدم های خود را برمی دارد ، و هنگامی که کلمات را به جملات وارد می کند. و به خصوص وقتی که شروع به آماده شدن برای مدرسه 2 می کند. ارتباط با كودكان باید همیشه صادقانه ، اصیل باشد و بازی با كودك فقط باید در خلق و خوی خوب آغاز شود. خوب است اگر والدین هر روز برای بازی ها وقت بگذارند ، اما موقعیت هایی که به طور غیرمنتظره ای برای بازی ایجاد شده اند نیز نباید از دست بروند. به هر حال ، یک بازی را از هیچ چیز نمی توان اختراع کرد ، به هر دلیلی ، فقط نگاه کنجکاوانه یک بچه به برخی از اشیا or یا رویدادها کافی است. 4- اگر برای کودک یک یا دو ساله والدین در جایگاه اول بازی قرار دارند ، وقت آن است که کودکان بزرگتر بازی در یک تیم را بیاموزند. به طوری که کودکان "خانه" چنین دوره مهمی برای شکل گیری شخصیت به عنوان بازی های نقش آفرین را پشت سر نمی گذارند ، بیشتر اوقات باید همسالان را به خانه دعوت کرد.
