کمبود لاکتاز کاهش فعالیت آنزیم روده ای خاص لاکتاز است که مسئول تجزیه کامل قند شیر (لاکتوز) است. در همان زمان ، لاکتوز هضم نشده جریان مایعات را به لومن روده تحریک می کند ، که تحت تأثیر میکرو فلور محلی باعث تجمع گازها می شود. این فرآیند با مدفوع مکرر آبکی و کف ، نفخ ، درد و غرش همراه است. این علائم معمولاً بلافاصله پس از تغذیه کودک ظاهر می شوند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
درمان کمبود لاکتاز مادرزادی و اکتسابی (یک بیماری موقتی که پس از عفونت های روده ای رخ می دهد) مبتنی بر کاهش نسبت لاکتوز مصرف شده در رژیم غذایی ، تا استثنای آن است. به منظور جبران این آنزیم و حفظ تغذیه طبیعی در نوزادان ، پزشک فرم دوز آن را تجویز می کند (لاکتاز بیبی ، لاکتازار و دیگران). در این شرایط ، مهم است که شیردهی را تا حد ممکن ادامه دهید.
گام 2
غذاهای کمکی باید همزمان با بقیه کودکان معرفی شوند. با این حال ، اولین غذاهایی که کودک امتحان می کند باید بدون لاکتوز باشد. اینها می توانند سبزیجات (کدو سبز ، کلم بروکلی ، کدو تنبل) و میوه ها (سیب ، گلابی) باشند. شما باید مصرف غذاهای حاوی شیر و شکر را تا آنجا که ممکن است محدود کنید. پوره های فرنی و سبزیجات باید در آب پخته شوند یا از مخلوط های مخصوص بدون لاکتوز استفاده شود.
مرحله 3
شیردهی در این شرایط به تدریج لغو می شود. بعد از یک سال ، می توان با دوزهایی که باعث تظاهرات کمبود لاکتاز در کودک نمی شود ، به او با دقت محصولات لبنی کم لاکتوز و شیر تخمیر شده را به کودک تزریق کرد.
