نظرات مختلفی در مورد آدنوئید در کودک وجود دارد. بعضی از پزشکان به طور قاطع اعلام می کنند که باید برداشته شوند. سایر متخصصان گوش و حلق و بینی اطمینان می دهند که بدون مزاحمت جراحی می توان با این دارو مقابله کرد. نکته اصلی این است که بیماری را به موقع بشناسیم و درمان به موقع آن را شروع کنیم. و برای برداشتن یا برداشتن لوزه های بزرگ شده ، پزشک در تصمیم گیری کمک خواهد کرد.
آدنوئید چیست
آدنوئیدها شایعترین آسیب شناسی گوش و حلق و بینی است که عمدتا کودکان را "آزار" می دهد.
آدنوئیدها لوزه حلقی هستند که در نازوفارنکس انسان قرار دارند و تعدادی از عملکردهای مهم بدن را انجام می دهند:
- تولید لنفوسیت ،
- محصول سلولهای ایمنی ،
- محافظت از مخاط بینی و حلق در برابر انواع عفونت ها ، ویروس ها و میکروارگانیسم ها.
همه کودکان دارای آدنوئید هستند. آنها مانعی قابل اعتماد برای ورود عفونت ها به بدن هستند. این اثر به دلیل لنفوسیت های تولید شده در آنها ، که با ویروس ها و عفونت ها مبارزه می کنند ، حاصل می شود. در این زمان ، بافت لنفاوی آدنوئیدها ملتهب شده و اندازه آنها افزایش می یابد. و پس از بهبودی بهبود می یابد و دوباره به حالت عادی برمی گردد.
آدنوئیدهای بزرگ شده مادران نوزادان را به طور جدی عصبی و نگران می کند: به هر حال افسانه های زیادی در مورد آنها وجود دارد ، و اغلب افسانه هایی ترسناک. به عنوان مثال ، اعتقاد بر این است که:
- تمام بیماری های ویروسی دقیقاً به دلیل پاتوژن های جمع شده در لوزه ها بوجود می آیند.
- خروپف کودک مظهر عملکرد آدنوئیدهای بزرگ شده است.
- درمان آدنوئیدها فقط با روش های جراحی امکان پذیر است.
- آدنوئیدهای حذف شده هنوز رشد می کنند.
تا حدودی برخی از این جملات صحیح است. اما فوراً وحشت نکنید. در مراحل اولیه تشخیص هیپرتروفی آدنوئید (معمولاً بین سنین یک تا سه تا پنج سال) ، می توان آنها را با موفقیت درمان کرد. آسیب شناسی غیر عفونی ، در صورت مراجعه به موقع به متخصص اطفال و متخصص گوش و حلق و بینی ، به راحتی با درمان دارویی ارائه می شود.
برداشتن این لوزه به میزان قابل توجهی ایمنی بدن را کاهش می دهد و در نتیجه خطر سرماخوردگی افزایش چشمگیری می یابد. اما گاهی اوقات انجام آن بدون مداخله جراحی غیرممکن است.
این در مواردی ضروری است که کودک اغلب در معرض سرماخوردگی و بیماری های ویروسی قرار دارد ، در نتیجه آن بافت لنفاوی به تدریج ملتهب می شود ، رشد می کند و به اندازه ای می رسد که حلق و بینی را می بندد. و سپس کودک فقط می تواند از طریق دهان نفس بکشد. و آدنوئیدها به یک منبع عفونت ثابت تبدیل می شوند و باعث گلودرد ، برونشیت و حتی آسم می شوند. در این حالت ، عمل آدنوتومی (برداشتن آدنوئید با جراحی) به سادگی لازم است.
نحوه تشخیص آدنوئیدها: علائم
تعدادی از علائم می توانند تشخیص دهند که کودک دارای مشکلات آدنوئید است یا خیر. دلیل مراجعه به پزشک برای مشاوره باید "شاخص های" زیر باشد.
- تنفس سخت
- آبریزش بینی،
- سرفه خاص ،
- از دست دادن شنوایی
- بیماری های مکرر گوش و حلق و بینی ،
- گلو درد،
- ورم لوزه،
- برونشیت
از آنجا که به دلیل تورم و التهاب لوزه ، بینی کودک "تنفس" را متوقف می کند ، از طریق دهان نفس می کشد.
با توجه به اینکه کودک از طریق دهان نفس می کشد ، هوای سرد و تصفیه نشده را استشمام می کند ، در نتیجه ، "سریعاً عفونت ها را" برمی دارد و اغلب از سرماخوردگی و بیماری های ویروسی رنج می برد.
غالباً ، آدنوئیدهای بزرگ شده باعث ظهور اوتیت میانی می شوند.
با آدنوئید ، کودک در بینی ، بینی صحبت می کند.
خروپف شبانه کودکان نیز ممکن است نشان دهنده وجود مشکل در آدنوئیدها باشد.
تأخیر در رشد ، سوocc گرفتگی ، اختلال شنوایی ، اختلال در گفتار نیز از دلایل مراجعه به پزشکی است.
درجه آدنوئید در کودکان
با افزایش آدنوئیدها و عواقب ناشی از آنها ، متخصصان چندین درجه بیماری را تشخیص می دهند.آنها توسط شرایط وومر تعیین می شوند - یک صفحه کوچک استخوانی که پایه تیغه بینی است.
1 درجه در طول روز ، کودک به طور طبیعی نفس می کشد ، و در شب دشوار است. در این حالت ، فقط قسمت بالایی بازکن با رشد لنفاوی پوشانده شده است.
درجه 2 هنگامی که در بازکن دو سوم بسته است ، کودک در طول روز در تنفس از طریق بینی خود مشکل دارد و شب او خرخر می کند و خرخر می کند.
درجه 3 دشوارترین است. با این کار در بازکن کاملاً بسته است. آدنوئیدها منبع عفونت هستند و تنفس از طریق بینی غیرممکن می شود. در نتیجه بزرگ شدن آدنوئیدها ، شنوایی به طور محسوسی کاهش می یابد.
درمان یا حذف؟
به عنوان یک قاعده ، درجه اول هیپرتروفی آدنوئید شاخصی برای جراحی نیست. در این حالت ، مصرف ویتامین درمانی ، مصرف داروهای حاوی کلسیم و تزریق قطره های خاص انقباض کننده عروق در بینی کافی است:
- "Vibrocil" ،
- "تیزین" ،
- سانورین
همچنین ، داروهای زیر برای درمان آدنوئید تجویز می شود:
- "آوامیس" ،
- درینات ،
- "پروتارگل" ،
- "Bioparox" ،
- "آلبوسید" ،
- "Collargol" ،
- "Sofradex" ،
- نوزانکس
با آدنوئیدها و التهاب آنها ، توصیه می شود به طور منظم حفره بینی را با محلول های نمک دریا بشویید:
- "Linaqua" ،
- "Aqualor" ،
- "آکواماریس" ،
و همچنین راه حل ها
- میرامیستین ،
- "الكاسول" ،
- "Furacilin" ،
- روتوکان
داروهای هومیوپاتی در این مرحله به خوبی کمک می کنند:
- "زرشک کمپ" ،
- "JOB-Malysh" ،
- Sinupret ،
- "لنفومیوزوت" ،
- روغن هویوپاتی بینی توجا
اجزای این وجوه به کاهش شدت روند التهابی در بافتهای لوزه حلق کمک می کند و به بدن کمک می کند تا با پاتولوژی ها سریعتر کنار بیاید و از بروز عوارض احتمالی جلوگیری کند.
در مرحله اول بیماری ، مراجعه منظم به یک متخصص و مشاهده "رفتار" بافت لنفاوی ضروری است و در صورت نیاز ، از داروهای ویتامین ، هومیوپاتی و دارویی استفاده کنید.
اگر درجه دوم بزرگ شدن آدنوئیدها تشخیص داده شود ، بسته به اندازه آنها و تأثیر آن بر توانایی تنفس آزادانه از طریق بینی ، پزشک ممکن است دارو و فیزیوتراپی را با هدف تسکین تورم و التهاب ، پاکسازی حفره دهان ، از بین بردن آبریزش بینی و تقویت ایمنی
اگر اندازه لوزه های حلق بیش از حد متوسط باشد ، سوال برداشته شدن آنها مطرح می شود.
آدنوتومی
در مرحله سوم هایپرتروفی لوزه حلق ، آدنوتومی موثرترین روش درمانی است.
نشانه های این عملیات عبارتند از:
- بی اثر بودن درمان دارویی ،
- عدم وجود یا دشواری در تنفس بینی ،
- سینوزیت مزمن ،
- اختلال شنوایی
- التهاب مکرر گوش میانی ،
- التهاب آدنوئیدها تا چهار بار یا بیشتر در سال ،
- توقف تنفس در خواب شبانه ،
- تغییر شکل اسکلت صورت و قفسه سینه.
این عمل به صورت روتین و تحت بیهوشی در یک محیط ثابت انجام می شود. طولانی نمی شود ، در همان روزی که کودک می تواند به خانه برود.
برای جلوگیری از بروز عوارض در دوره بعد از عمل ، لازم است که به شدت توصیه های پزشک را دنبال کنید:
داروهای تجویز شده را مصرف کنید
- بعد از عمل دو هفته ورزش نکنید ،
- به مدت 3-4 روز حمام نکنید ،
- سعی کنید زیر نور آفتاب نمانید ،
- بلافاصله پس از عمل از تیم کودکان و مکانهای شلوغ بازدید نکنید.
