همه والدین دوست دارند فرزندان خود را ناز کنند ، اما باید در همه اقدامات معیارهایی وجود داشته باشد. بعضی اوقات باید کلمات امتناع را به کودک بگویید. چگونه می توان به درستی کودک را رد کرد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در صورت امکان ، از تعداد بازدارندگی ها بکاهید تا مجبور نباشید اغلب کلمه "نه" را بگویید. این کلمه باید بلافاصله سیگنالینگ باشد و درک شود. اگر بیش از حد معمول از آن استفاده کنید ، کودک به آن واکنش درستی نشان نمی دهد یا آن را نادیده می گیرد. سعی کنید با کودک ارتباط برقرار کنید ، در این مورد مذاکره را یاد بگیرید ، یک منع صریح جدی گرفته خواهد شد ، کودک به وضوح می فهمد چه کاری می تواند انجام شود و چه چیزهایی کاملاً مجاز نیست.
گام 2
اگر چیزی را ممنوع کردید ، آن را کاملاً رعایت کنید ، و نه هفته بعد ، و سپس فقط آن را فراموش کنید ، یا یک قاعده را استثنا کنید. در این صورت ، ممنوعیت های والدین معنای خود را از دست می دهند ، کودک آنها را جدی نمی گیرد. پشتکار داشته باشید به عنوان مثال ، اگر می خواهید کودک خود را با ممنوعیت تماشای تلویزیون مجازات کنید ، حداقل در مورد چارچوب زمانی بحث کنید ، زیرا بعد از مدتی ، خودتان آن را فراموش خواهید کرد و ممنوعیت اهمیت خود را از دست خواهد داد.
مرحله 3
حتماً برای فرزندتان توضیح دهید که چرا نمی توانید این یا آن عمل را انجام دهید. کوچکترین کودکان نباید از انجام هر کاری که به سلامتی و ایمنی آنها آسیب برساند منع شوند. به عنوان مثال ، شما نمی توانید اتوی داغ را لمس کنید ، می توانید بسوزانید ، نمی توانید از والدین خود در خیابان دور شوید ، می توانید گم شوید. کودکان بزرگتر ، نوجوانان کمتر "نه" قاطع می گویند ، بهتر است توضیح دهید که این هوی و هوس شما نیست ، شما چیزی را که از روی آسیب است منع نمی کنید ، اما چون می دانید ، عواقب یک عمل خاص می تواند به کودک آسیب برساند.
مرحله 4
روش های فرزندپروری باید سازگار و مورد حمایت همه اعضای خانواده باشد. اگر والدین چیزی را منع کردند ، پس پدربزرگ و مادربزرگ و سایر اقوام باید از این تصمیم حمایت کنند. در غیر این صورت ، این تصور غلطی در کودک درباره ممنوعیت ها ایجاد می کند و می تواند باعث درگیری در خانواده شود.
مرحله 5
کلمات امتناع خود را با آرامش و اطمینان بیان کنید. اگر کودکی را با عصبانیت ، با صدایی بلند ، انکار کنید ، او این امتناع را اشتباه درک می کند و فکر می کند که اشتباهی به والدینش مرتکب شده است. لحن بازی نیز کارایی نخواهد داشت ، جدی گرفتن کودک برای کودک دشوار خواهد بود ، لحن خنده دار نمی تواند نشان دهنده جدی بودن اتفاقات باشد.
