کودکان در سنین پایین قادر به برقراری ارتباط با جهان از طریق گفتار نیستند. بنابراین ، نوزادان به دنبال انتقال نیازهای خود به دیگران از راه های دیگر هستند. گریه و اشارات اصلی ترین وسیله ارتباطی آنها می شود. برای کمک به والدین ، روانشناسان کودک چندین نشانه مشخصه را شناسایی کرده اند که از طریق آنها کودک معمولاً اهداف خود را بیان می کند.
"پاک" موهای نزدیک گوش
نوزادی زودرس با تغییرات مکرر در دوره های خواب و بیداری مشخص می شود. در زمان جمع شدن خستگی ، کمک به کودک برای آرام شدن و به خواب رفتن مهم است ، در غیر این صورت ممکن است بیش از حد کار کند ، بدخلقی و بدخلقی کند. شاید بعضی از والدین با شرایطی که کودک در اثر حرکت حرکتی ، در آغوش گرفتن مادر یا لالایی آشنا به کودک کمک نمی کند ، آشنا باشند. کارشناسان بر این باورند که این رفتار نشان دهنده یک "پنجره به خواب" از دست رفته است ، زمانی که روند خواب رفتن با ملایمت و طبیعی انجام می شود. چگونه می توان این لحظه را به موقع گرفت و به چه چیزهایی توجه کرد؟
تعدادی از علائم غیرکلامی در رفتار نشانگر آمادگی برای خواب است. نوزاد می تواند دست خود را به گوش نزدیک کند ، مانند اینکه موهای نامرئی را از بین می برد. نگاه ثابت او مدتها بر روی بعضی از اشیا معلق مانده و اسباب بازیهای مورد علاقه او علاقه معمول را برانگیخته نمی کنند. ممکن است کودک درخواست دست کند ، اما در عین حال نمی خواهد با یک بزرگسال تماس بگیرد. تمام این حرکات غیرکلامی نشانگر آماده بودن کودک برای خواب است. برای جلوگیری از کار زیاد ، می توانید با خیال راحت به آئین های آشنا - تغییر لباس ، استحمام ، تغذیه ، بیماری حرکت بروید.
نظر یک بزرگسال را به خود جلب می کند
در دوران بیداری ، نوزاد به طور فعال دنیا را کاوش می کند. درست است ، همه اوقات ، در حالی که بیدار است ، کودک می خواهد با بزرگسالان ارتباط برقرار کند ، در بازی های رشد شرکت کند یا اسباب بازی ها را مطالعه کند. آمادگی برای فعالیت شناختی را می توان با تعدادی سیگنال تعیین کرد. به عنوان مثال ، كودكی سعی می كند نگاه بزرگسالان را به خود جلب كند ، پاها و دستان خود را به طور فعال حركت می دهد و خودش به اسباب بازی ها می رسد. در این لحظه ، او کاملاً آماده تعامل و تسلط بر چیز جدید است.
اگر کودک اسباب بازی ها را بیرون می اندازد ، از تماس چشمی خودداری می کند ، لیز می خورد و خم می شود ، وقت آن است که به بیداری آرام روی بیاورد - تنها باشد یا فقط در کنار مادر دراز بکشد.
دستهایش را از جلوی او عبور می دهد
ویوین سبل ، روان درمانگر انگلیسی و نویسنده کتاب "روش شکوفه: راهی انقلابی برای برقراری ارتباط با کودک از بدو تولد" ، در مورد روش های ارتباط با نوزاد نتیجه گیری جالبی کرد. وی توسط مادری ناشنوا و ناشنوا بزرگ شده است ، بنابراین دکتر سبل به زبان اشاره مسلط است و از اوایل کودکی ظرافت های ارتباط غیر کلامی را آموخت. بعداً ، متخصص براساس تجربه منحصر به فرد خود ، روش ارتباطی خود را با کودکان خردسال ایجاد کرد. او این تئوری را بر روی دخترش Blossom آزمایش کرد ، بنابراین بعداً این کار علمی را به احترام او نامگذاری کرد. به گفته نویسنده ، به دنبال توصیه های او ، همه از روزهای اول زندگی قادر به درک نیازهای فرزند خود خواهند بود.
مشکل والدین این است که آنها تمایل دارند حرکات کودکان را نادرست قضاوت کنند و رفتار خود را با بزرگسالان مقایسه کنند. به عنوان مثال ، هنگامی که نوزادی شروع به نشستن ، خزیدن و راه رفتن می کند ، زبان اشاره او غنی می شود ، اما دیگران اغلب او را بد خواندند.
اگر كودكی با دیدن اسباب بازی جدید دست های خود را عبور دهد ، این حالت اغلب به عنوان عدم تمایل به بازی آن در نظر گرفته می شود. از این گذشته ، بزرگسالان به این روش معمولاً خود را از دنیای خارج بسته می کنند. اما در کودکان نوپا این رفتار بیانگر عدم امنیت است. اگرچه آنها کنجکاو هستند ، اما با دیدن یک اسباب بازی جدید ممکن است احساس بلاتکلیفی کنند ، ترس از کشف چیزهای ناشناخته. والدین نباید کودک را عجله کنند و یا بلافاصله اسباب بازی را پنهان کنند. در بیشتر موارد ، او خودش جرات می یابد و شروع به کشف آن می کند.
انگشتان را در دهان نگه می دارد
برای کودکان خردسال معمول است که انگشتان خود را در مواقعی که گرسنه هستند و از دندان درآوردن راحت نیستند. اگر کودک از هیچ یک از این دلایل نگران نباشد ، به والدین خود نشانه افزایش اضطراب ، خستگی می فرستد. شاید او توجه ، محبت کافی نداشته باشد یا اینکه بعد از مدت ها تماشای کارتون تحریک پذیری بیشتری داشته باشد.
برای از بین بردن آرام و بدون درد کودک از یک عادت بد ، مهم است که علت اضطراب او را پیدا کنید و آن را از بین ببرید.
والدین را رانده و فرار می کند
اولین سالهای زندگی برای یک کودک ، این والدین هستند که مرکز جهان هستند. بیهوده نیست که بسیاری از مادران شکایت می کنند که ، به سختی راه رفتن را یاد گرفته اند ، کودکان به معنای واقعی کلمه پاشنه خود را دنبال می کنند و نمی خواهند یک دقیقه تنها بمانند. شگفت آورتر از آن برای یک بزرگسال وضعیتی است که کودک ناگهان شروع به فرار و رانده شدنش می کند. این رفتار معمولاً به عنوان مظهر کینه ، عصبانیت ، نارضایتی قلمداد می شود.
دکتر ویوین سبل ، در این مرحله ، مرحله جدیدی از رشد شخصیت را می بیند. به نظر می رسد کودک می گوید: "من خودم می خواهم این کار را انجام دهم!" او اعتماد به نفس خود و دنیای اطراف خود را افزایش می دهد و بنابراین زمان تحقیق مستقل فرا می رسد.
دستها را به سمت بالا دراز کرده و سرش را به پهلو خم می کند
معمولاً چنین حرکاتی از طرف کودک با ابراز کینه و نارضایتی در صورت همراه است. والدین فکر می کنند که او از چیزی ناراحت است و نمی خواهد ارتباط برقرار کند. در واقع ، کف دست های باز نشانه اعتماد است و سر خم شده بیانگر دوستی است. به این ترتیب ، کودک در تلاش است تا بگوید: "از من عصبانی نشو ، بگذارید تحمل کنیم!"
از دید غریبه ها پنهان می شود
در سال های اول زندگی ، کودکان به ندرت با غریبه ها تماس می گیرند. وقتی این اتفاق می افتد ، آنها گاهی اوقات سعی می کنند پنهان شوند ، از اتاق فرار کنند ، روی برگردانند یا حتی لباس را روی سر خود بکشند. اما فکر نکنید که این رفتار جلوه ای از خصومت است. کودک سعی می کند بگوید: "دیگر به من نگاه نکن ، من نیستم!"
در واقع ، او فقط برای مقابله با اضطراب از دیدن یک غریبه به زمان نیاز دارد و توجه نزدیک مانع او می شود. به محض اینکه کودک تنها بماند ، احساس امنیت می کند و کنجکاوی طبیعی دیر یا زود او را مجبور به ترک محل اختفای خود می کند.
