گاهی اتفاق می افتد که یک کودک آرام و صمیمی عصبانی و پرخاشگر می شود. او عصبانیت را از آب می اندازد ، اسباب بازی ها را می شکند ، با پدر و مادرش بی ادب است. در چنین شرایطی باید به علل پرخاشگری پی برد و آنها را از بین برد. در واقع ، برخلاف بزرگسالان ، کودک همیشه نمی تواند دقیقاً دلیل عصبانیت خود را توضیح دهد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اگر كودكی عصبانی است ، عبارات توهین آمیز را فریاد می زند ، پس به هیچ وجه نباید با خباثت به اقدامات او پاسخ داد. باید خودتان را جمع کنید و سعی کنید صدای خود را به سمت کودک عصبانی بلند نکنید. تمام عصبانیت و تمام سخنان آزاردهنده او تجلی پرخاشگری درونی است ، دلیل آن را باید درک کنید. با خاموش کردن کودک با فریاد زدن روی او ، می توانید ناخواسته او را به راه های دیگر ابراز نارضایتی سوق دهید.
گام 2
اگر کودک در حال پرخاشگری است ، نباید با کوبیدن روی یک نقطه نرم به آن پاسخ دهید. اگر اجازه دهید به فرزندان خود ضربه بزنید ، پس او فقط صحت رفتار خود را تأیید می کند.
مرحله 3
روابط خود را در خانواده خود دوباره تعریف کنید. کودکان مانند یک اسفنج خوب و بد را جذب می کنند. شاید کودک ، در حال چگونگی چیدمان بزرگسالان با لحنی بلند ، در حال کپی کردن رفتارهایشان است. اگر مدام در خانه خود قسم می خورید ، تعجب نکنید که کودک پرخاشگری می کند.
مرحله 4
به کودک خود بیاموزید که احساسات خود را به روشی دیگر بیان کند. به عنوان مثال ، اگر کودک شما گفت که از شما متنفر است ، به جای اینکه داد بزنید ، سعی کنید آنچه را که گفته دوباره بیان کنید. به عنوان مثال ، موارد زیر را بگویید: "آیا دوست ندارید که به شما اجازه نمی دهم برای پیاده روی بروید؟" سپس منع خود را توجیه کنید. کودک یاد خواهد گرفت که به جای فریاد زدن کلمات توهین آمیز ، می توانید نارضایتی خود را با بیان دلیل آن به درستی بیان کنید.
مرحله 5
اگر کودک آشکارا ناراضی است و سعی می کند تصمیم شما را به نفع خود بداند ، امتیاز ندهید. اگر از او پیروی کنید ، پرخاشگری خیلی بیشتر اتفاق می افتد. کودک به سرعت می فهمد که می توانید دستکاری شوید و آن را امری بدیهی تلقی خواهد کرد.
مرحله 6
اگر کودک بیش از حد عصبانی می شود ، پرخاشگری می کند ، نارضایتی خود را ابراز می کند ، حتما با یک روانشناس کودک مشورت کنید. کودکان خیلی اوقات ، نمی دانند چگونه احساسات خود را ابراز کنند ، احساسات منفی خود را روی دیگران می اندازند. ممکن است کودک از کمبود توجه شما رنج ببرد. سعی کنید زمان بیشتری را با او سپری کنید ، نشان دهید که او را دوست دارید و به او نیاز دارید. کودکان نسبت به احساسات صمیمانه بسیار حساس هستند و به احتمال زیاد بزودی خشم ها متوقف می شوند.
