هدفمندی یک مهارت اجتماعی است که در فرد پرورش می یابد. این کیفیت به شما امکان می دهد خود را در جهان بهتر درک کنید ، به دستیابی به نتایج عالی کمک می کند. و والدین باید به کودک خود کمک کنند تا این کار را یاد بگیرد. روش های مختلفی برای تسلط بر این مهارت وجود دارد.
سن درست
کودک از والدین خود مثال می زند. او همیشه به سخنان آنها گوش نمی دهد ، اما رفتار آنها را کپی می کند. یک مثال بزنید و اگر هدفی را برای خود تعیین کردید ، پس به آن برسید. کودک درک خواهد کرد آنچه را که تصور کرده است می توان انجام داد ، فقط مهم است که تلاش کند. کودک را در اجرای برنامه های خود مشارکت دهید ، برای او توضیح دهید که چه می کنید و چه هدفی را دنبال می کنید ، پس از اعدام چه اتفاقی می افتد.
شما باید توانایی رسیدن به اهداف را در سنین 6-7 سالگی ایجاد کنید. در این زمان ، در مدرسه ، شخص مسئولیت های خاصی را بر عهده دارد که باید انجام شود. توانایی دستیابی به نتیجه به شما کمک می کند بدون مشکل یاد بگیرید. و مهم این است که درک کنیم بعد از 12 سال مهارت در تلاش برای یک چیز خاص بسیار دشوار است ، شکل گیری در بزرگسالی به تلاش زیادی نیاز دارد. لحظه را از دست ندهید.
نحوه تدوین اهداف
رسیدن به هدف با فرمول بندی درست آغاز می شود. بین میل و هدف تفاوت زیادی وجود دارد: من می خواهم برای نمرات درس بخوانم ، یا اینکه سه ماهه بعدی را بدون یک نمره به پایان می رسانم. معنی یک تو در تو است ، اما به نظر متفاوت می رسد. و مورد اول به معنی اعمال و اصطلاحات خاصی نیست. درک چارچوب زمانی برای اجرا و همچنین وظایفی که باید برای تحقق این هدف انجام شود مهم است.
مهم است که به فرزند خود یاد دهید که وظایف و اهدافی واقعی را انتخاب کند. به عنوان مثال ، امروز پرواز به مریخ یک هدف واقعی نیست. و فعالیتهایی وجود دارد که از توان یک کودک فراتر است ، به عنوان مثال ، در 10 سالگی به دانشگاه می رود. اگر كودك دائماً به چیزهای دست نیافتنی بیندیشد ، هرگز نتیجه ای نخواهد گرفت و این منجر به ناامیدی می شود. مهم این است که یاد بگیرید برای گرفتن نتیجه ، لذت بردن از آن و نه فقط خواب دیدن. البته لازم نیست او را از همه خواسته ها محروم کنیم ، اما باید فضای غیر واقعی را کمتر در نظر گرفت.
چگونه به آنچه می خواهید برسید
کودک مدت طولانی نمی تواند یک کار را انجام دهد ، حوصله اش سر می رود. بنابراین ، دستاورد باید همیشه به مراحل تقسیم شود. انجام یک باره همه کارها می تواند مشکل باشد ، اما اقدام جزئی مشکلی نخواهد داشت. با هم ، طرحی را ایجاد کنید که در آن تقسیم را به قسمت وارد کنید. در این حالت ، دادن مهارت های تعیین اولویت ها ضروری است: به آنچه در ابتدا باید انجام شود و آنچه می تواند به تعویق بیفتد فکر کنید. همانطور که قطعات را مجسم می کنید ، به آنچه انجام شده است توجه کنید.
برای کودک در این روز برنامه ریزی کنید. هر شب لیستی برای فردا تهیه کنید. موارد مختلفی را در آن وارد کنید که حتی به تلاش هم احتیاج ندارند ، اما کامل می شوند. این به او اطمینان می دهد که می توان هر کاری کرد. وارد مسواک زدن ، رفتن به مدرسه ، پیاده روی شوید. و آنچه کودک بیش از حد دوست ندارد اضافه کنید ، اما برای تکمیل اعدام ، او این کار را می کند. وقتی پرونده به اتمام رسید ، آن را خط بزنید. برای اجرای کل برنامه ، پاداشی بیاورید ، می تواند نمادین باشد ، اما به شکل گیری عادت های مناسب کمک می کند.
