هر پدر و مادری که فرزند خود را دوست دارد ، در مورد خطرات تلویزیون تعجب می کند. قبل از اینکه کودک بتواند اوقات فراغت خود را با تماشای کارتون و برنامه های کودک متنوع کند ، باید چند سال داشته باشد؟ و همچنین ، چقدر می توانید در مقابل صفحه آبی رنگ وقت بگذرانید تا به سلامتی آسیب نرساند؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
بسیاری از والدین کارتون ها را جلوی بچه های یک ساله خود روشن می کنند تا بتوانند با آرامش به دنبال کارشان بروند. با این حال ، بسیاری از مردم فکر نمی کنند که چشمک زدن سریع قاب ها و صدای بلند بر سیستم عصبی کودک تأثیر منفی می گذارد.
گام 2
همچنین ، والدین اغلب آنچه فرزندشان نگاه می کند را کنترل نمی کنند. در نتیجه ، از خشونت و سایر منفی های ناشی از صفحه تلویزیون ، تخلفاتی در روان کودک رخ می دهد. علاوه بر این ، بینایی بسیار رنج می برد.
مرحله 3
بنابراین کودکان از یک و نیم تا دو سال نمی توانند بیشتر از بیست دقیقه در روز و فقط زیر نظر بزرگسالان تلویزیون تماشا کنند. البته این فقط باید کارتون ، برنامه کودک و فیلم در مورد حیوانات باشد. شایان ذکر است که مشاهده برنامه هایی در مورد زندگی حیوانات است که برای کودک بسیار مفید است.
مرحله 4
برای کودکان چهار ساله ، تلویزیون فقط برای حرکتی که روی صفحه رخ می دهد جالب است. آنها هنوز نمی توانند واقعی و خیالی را تشخیص دهند. کودک از شش سالگی در حال حاضر خود را با شخصیت های مورد علاقه خود مقایسه می کند و از آنها تقلید می کند.
مرحله 5
در هفت سالگی ، کودکان یاد می گیرند تصاویر و نقشه های صفحه نمایش را با وضعیت واقعی امور مرتبط کنند. آنها در هشت سالگی تصور می کنند که فضا چه زمانی است. در ده سالگی ، کودکان از قبل می دانند چگونه تجزیه و تحلیل کنند. آنها یاد می گیرند از عقیده خود دفاع کنند ، استدلال کنند. از این پس محتوای آنچه او می بیند برای کودک مهمترین است. در این سن ، آنها مطمئن هستند که می توانند بدون نظارت بزرگسالان این کار را انجام دهند.
مرحله 6
کودک دنده را خودش انتخاب می کند. در صورت تمایل بین نماها فاصله می گیرد. با این حال ، والدین هنوز باید یاد بگیرند که کودک به چه چیزهایی علاقه دارد و مدت زمانی را که جلوی تلویزیون می گذراند.
مرحله 7
در بسیاری از خانواده ها ، تلویزیون حتی در صورت عدم تماشای آن کار می کند. این صدا و تنش مداوم است. در نتیجه ، بزرگسالان و کودکان احساس تحریک و پرکاری می کنند. علاوه بر این ، کودک این فرصت را دارد که هر وقت بخواهد آنچه را که می خواهد تماشا کند. بنابراین ، خود را آموزش دهید تا تلویزیون را فقط در صورت لزوم روشن کنید.
مرحله 8
امروزه کودکان پیش دبستانی زمان بیشتری را نسبت به خانواده و همسالان خود در مقابل صفحه می گذرانند. بسیاری از والدین از این وضعیت کاملاً راضی هستند ، زیرا کودک حواس او را از تجارت باز نمی دارد ، اسباب بازی ها را پراکنده نمی کند.
مرحله 9
چنین نگرشی می تواند عواقب غم انگیزی را به دنبال داشته باشد. کودکان در گفتار ، غیبت ذهنیت عقب هستند. کودک درک اطلاعات را از طریق گوش متوقف می کند ، اختلال نقص توجه ایجاد می شود. او دیگر علاقه ای به فعالیت خلاقانه ندارد.
