کودکان همیشه با آرامش و آرامش با یکدیگر بازی نمی کنند. غالباً آنها بین خودشان نزاع می کنند ، "اسم خود را صدا می کنند" و درگیری می تواند شروع شود. اما اینها نشانه هایی از پدیده ای مانند پرخاشگری طبیعی کودک است. وقتی کودک بیش از اندازه خود پرخاشگر باشد ، وقتی با هیچ یک از همسالان خود کنار نیاید و دعوا تقریباً هر روز رخ دهد ، مسئله دیگری است. سپس باید بدانید که منابع پرخاشگری کجاست.
پرخاشگری کودکان جلوه ای از احساسات عصبانیت ، خشم ، عصبانیت است. برای کنار آمدن با پرخاشگری کودک ، باید بفهمید که چرا این احساسات در روح کودک بوجود می آید. اغلب ، ریشه ها در رفتار بزرگسالان پنهان است. این موارد عبارتند از: مردم و حیوانات. در مبارزه با پرخاشگری دوران کودکی ، یاد بگیرید که علائم خارجی آن را تشخیص دهید. کودک نوپای عصبانی مشت هایش را محکم می کند ، صورتش حالت تندی به خود می گیرد ، تمام بدنش تنش می کند. اگر این علائم را در کودک خود مشاهده کردید ، سعی کنید احساسات منفی او را در یک مسیر مسالمت آمیز قرار دهید. به عنوان مثال ، پیشنهاد دهید که تمام شکایات علیه مجرم را در یک اتاق خالی فریاد بزنید. به او اجازه دهید یک تکه مبلمان یدک یا بالش را بزند. تمام کلمات توهین آمیز که می خواهد بگوید را بر روی یک کاغذ بنویسید و سپس این قطعه کاغذ را پاره کنید. از كودك كوچك خواسته می شود تا عصبانیت خود را طوری بكشد كه روی كاغذ بماند. برای كودكان مستعد پرخاشگری ، شما باید شرایطی را ایجاد كنید كه به افزایش فعالیت بدنی نیاز دارد: در یك بخش ورزشی ثبت نام كنید یا یك گوشه ورزش در خانه ایجاد كنید. فعالیت بدنی به ترشح آدرنالین کمک می کند ، اما این ترشح به کسی آسیب نمی رساند. بازی های نقش آفرینی را با کودک ترتیب دهید: پسران با شور و شوق "جنگ" بازی می کنند ، قدرت و شجاعت خود را به یک دشمن خیالی ثابت می کنند (در این مورد ، شما). هر از گاهی ، باید نقش ها را تغییر دهید تا کودک این فرصت را داشته باشد ، که در نقش یک قربانی بوده است ، ارزیابی کند که مظاهر پرخاشگری ناخوشایند است. نکته اصلی این است که نسبت به زندگی کودک خود بی تفاوت نباشید ، زیرا اغلب پرخاشگری کودکان راهی برای جلب توجه به خود است. به داستانهای کودکانه علاقه مند باشید ، عجله نکنید و کودک خود را به خاطر کوچکترین تخلف مورد سرزنش و مجازات قرار دهید. برعکس: از هر دستاورد ، هر چند اندک ، در هر زمینه تحسین کنید. مجازات های سنگین هرگز برای کسی خوب نبوده است. اگر کودک پرخاشگر نشود ، ترس در روح او فرو خواهد نشست. و برای رشد هماهنگ یک شخصیت ، درک ، همدلی و تمایل به کمک از طرف والدین بسیار مهم است. روش اصلی مبارزه با پرخاشگری مثال شخصی است. اگر روابط سخت و استبدادی در خانواده حاکم باشد ، غلبه بر پرخاشگری کودکان تقریباً غیرممکن است.
