شوخ طبعی توانایی فکری مردم در نگاه کردن به واقعیت از چند نقطه از هم زمان ، توانایی تشخیص تناقضات مختلف در جهان و ارزیابی آنها از یک جنبه طنز یا خنده دار است.
فواید خنده
بسیاری از محققان پدیده شوخ طبعی متذکر می شوند که اساس احساس شوخ طبعی توانایی درک کافی خود و خندیدن به خود است. چنین رفتاری نشانه ای از هوش بسیار پیشرفته و تفکر صحیح قلمداد می شود. اعتقاد بر این است که شخصی که به خودش می خندد ، خود را به اندازه کافی راحت درک می کند یا "خود را قبول می کند" ، با وجود کاستی هایش. توانایی خندیدن به خود بدان معنی است که فرد حق اشتباه را تشخیص می دهد. افراد با شوخ طبعی اگر کسی بخواهد به آنها بخندد ، آزرده نمی شوند ، زیرا آنها قبلاً خودشان این کار را کرده اند. لازم به ذکر است که توانایی خندیدن به شکست های خود شخص را از احساس ترحم غیر سازنده محروم می کند ، بر عزت نفس تأثیر مثبت دارد و به شما امکان ادامه حرکت می دهد.
احساس شوخ طبعی را می توان مdثرترین پادزهر ترس دانست. توانایی دیدن خنده دار در ترسناک یکی از توانایی های اصلی یک فرد منطقی است. خنده دار نمی تواند واقعاً تهدیدآمیز باشد. نوع خاصی از شوخ طبعی به نام سیاه وجود دارد. در واقع ، این یک پاسخ دفاعی تصفیه شده به پیچیدگی و ناکافی بودن دنیای اطراف ما است. شوخی های طنز سیاه با موضوعاتی که در جامعه تابو محسوب می شوند. اگر بخوبی به آنها بخندید ، بیماری ، مرگ ، جنگ بسیار ترسناک تر می شوند.
تئوری طنز
حتی در یونان باستان و روم نیز مکاتب کامل فیلسوفانی وجود داشتند که به مطالعه این پدیده و تأثیر آن بر مردم پرداختند. به عنوان مثال ، فلوطین فیلسوف رومی به پیروان خود توصیه کرد که دنیا را به عنوان یک کمدی و خود را به عنوان قهرمان آن درک کنند. او معتقد بود که چنین رویکردی کمک می کند تا همه اتفاقات زندگی را خیلی جدی نگیریم ، دیدگاه های جدیدی درباره هر آنچه در آن اتفاق افتاده پیدا کنیم و تصادفات و تصادفات مضحک را تحسین کنیم.
روانشناسی تکاملی ، شوخ طبعی را نتیجه گزینش جنسی می داند ، زیرا احساس شوخ طبعی ، همراه با توانایی های زبانی و سخاوت ، نشانه غیر قابل انکاری از ژن های خوب و هوش بالا است. بسیاری از روانشناسان تکاملی اظهار داشتند که شوخ طبعی ممکن است نوعی دم طاووس باشد ، که برای نشان دادن ژن های خوب به زنان از نوع خود مورد نیاز است.
انواع مختلفی از شوخ طبعی وجود دارد: هجو ، کنایه ، حکایت ، جناس ، شوخی ، هجو ، و غیره. طنز را می توان نه تنها به صورت متن ، بلکه به صورت گرافیکی نیز بیان کرد ، به عنوان مثال با استفاده از کارتون یا کارتون.
