وقتی والدین هر روز به محل کار خود می روند ، و کسی نیست که کودک را با آن رها کند ، این سوال که آیا کودک را به مهد کودک بفرستد ، خود تصمیم گرفته می شود. اما وقتی یکی از همسران در خانه بماند ، خصوصاً اگر مادر باشد ، این س relevantال مطرح می شود.
در واقع ، در بیشتر موارد ، هر پدر و مادر خوبی آرزو دارند كه یك پسر یا دختر شایسته تربیت كنند و فقط بهترین ها را در كودك سرمایه گذاری كنند ، در حالی كه جامعه در مرحله ای كه روان كودك تازه به وجود آمده ، آموزش هایی با كیفیت مشكوك ارائه می دهد. اما برای انتخاب عجله نکنید ، مخصوصاً وقتی صحبت از تربیت فرزندان است. ابتدا باید همه جوانب مثبت و منفی را سنجید.
برای اولین بار ، در صورت قطع ارتباط با مادر ، کودک دچار استرس خواهد شد. و نمی توان از این امر اجتناب کرد ، زیرا حتی حساس ترین مربیان نمی توانند جایگزین خانواده شوند. بسیاری از کودکان به سختی می توانند به این رژیم عادت کنند ، به خصوص اگر والدین آنها در خانه همیشه آزادانه عمل می کردند و تمام هوی و هوس هایشان را برآورده می کردند. عدم توانایی در تنها بودن و انجام تنها آنچه می خواهید برای کودک بسیار ناامید کننده است. تأثیر بد همسالان نیز منهای واضح کودکستان است. اما این اجتناب ناپذیر است ، در موسسات کودکان فرزندان مختلف از خانواده های مختلف شرکت می کنند. حتی بهترین کارکنان مهد کودک ها نیز قادر به کنترل همه چیز نخواهند بود. برخی از کودکان در راه برقراری ارتباط به سادگی غیرقابل اصلاح هستند.
برخی والدین نگران این واقعیت هستند که در کودکستان ها کودکان اغلب بیماری ها را به یکدیگر منتقل می کنند و بنابراین حتی گاهی اوقات همه گیرها نیز ایجاد می شوند. کودک اغلب بیمار است و این واقعیت را نمی توان رد کرد. اما در عین حال می تواند یک امتیاز مثبت باشد ، زیرا به این ترتیب کودک ایمنی می یابد.
در عین حال ، فشار اصلی ورود کودک برای اولین بار به جامعه چندان وحشتناک نیست ، باعث کاهش استرس کودک پس از ورود به مدرسه می شود و به سازگاری و سازگاری سریع روند آموزشی کمک می کند.
در مهد کودک است که روند اجتماعی شدن اولیه اتفاق می افتد ، که برای هر شخص بسیار ضروری است. فقط یک تربیت جامع شامل مراقبت از خانواده و معاشرت در یک مرکز مراقبت از کودک می تواند کودک را برای زندگی واقعی آماده کند.
