البته ، والدین آینده آرزوی مربوط به جنسیت فرزند متولد نشده خود را در قلب خود گرامی می دارند: پدر تصور می کند که چگونه با پسرش فوتبال و هاکی بازی خواهد کرد و مادر تصور می کند که چگونه برای انتخاب لباس های زیبا با دخترش به خرید بپردازد. یا شاید برعکس: پدر از او می خواهد یک دختر زیبا و باهوش ، یک دانش آموز عالی داشته باشد و مادر می خواهد که او یک پسر قوی و شجاع ، محافظ و نان آور خانواده داشته باشد. اما اکنون کودک متولد شده است و شما فقط باید با جنسیت او کنار بیایید. ر dreamsیاهایتان را کنار بگذارید و کودک خود را با تحمیل رفتاری که نوع جنسیت او نیست ، فلج نکنید.
پسری متولد شد؟ فوق العاده است! دختری متولد شد؟ فوق العاده! اما به یاد داشته باشید که حتی اگر قبلاً یک فرزند بزرگ کرده باشید ، با استفاده از همین روش ها قادر به پرورش کودک از جنس مخالف نخواهید بود. تفاوت در فیزیولوژی و روانشناسی دختران و پسران بسیار زیاد است ، بنابراین باید آنها را به روشهای مختلف پرورش داد.
طبیعتاً دختران از مقاومت بیشتری برخوردارند ، راحتتر با تغییرات محیط سازگار می شوند و سریعتر رشد می کنند. از طرف دیگر ، پسران متمایل به جستجوی مداوم شرایط مناسب و پیشرفت هستند. این ویژگی های رفتاری پسران و دختران در مثال بازی های آنها به وضوح قابل مشاهده است: دختران عمدتا به شنوایی خود اعتماد می کنند و نه به بینایی ، آنها قادر به بازی در یک فضای محدود هستند و می توانند به مدت طولانی به اشیا نگاه کنند. برای بازی ، دختران گوشه گوشه خود را به اندازه کافی در اتاق دارند. از طرف دیگر ، پسران ترجیح می دهند مناطق وسیعی را جستجو کنند و بر دید دور تمرکز کنند. آنها از انجام بازی های فعال ، دویدن و پریدن ، بالا رفتن از نرده ها و … لذت می برند.
زن باید دارای خرد ، عطوفت ، ترحم ، نرمش ، استقامت بالا و قدرت معنوی باشد. از طرف دیگر ، یک مرد باید از نظر جسمی قوی ، شجاع ، دارای اعتماد به نفس باشد ، بتواند برای خودش بایستد و از عزیزانش محافظت کند. این خصوصیات را در فرزندان خود پرورش دهید ، برای دختر عروسک بخرید و به عنوان مادر و دختر با او بازی کنید و به پسر بچه ماشین ، مدل کشتی و هواپیما بدهید. به کودک خود بیاموزید از کودکی مستقل باشد: بگذارید به شما کمک کند ، بگذارید کارهای خانه را انجام دهد و به بزرگترها کمک کند ، حتی اگر کمکش کاملاً نمادین باشد. کودک باید ببیند پدر و مادرش چه کاری انجام می دهند و تا آنجا که می تواند کمک کند: یک گلدان بیاورید ، گل بگذارید ، میز را پاک کنید ، یک فنجان را بشویید ، یک میخ کوچک به دیوار بکشید ، ابزار بیاورید و غیره بگذارید کودک احساس کند که لازم است توسط شما ، بگذارید اول کارهای ساده را انجام دهد ، سپس کارهای دشوارتر را انجام دهد و کارهای خانه را یاد بگیرد.
تفاوت تحصیلات بین دختران و پسران نیز بسیار زیاد است. به عنوان یک قاعده ، دختران از کارآیی و توجه بیشتری برخوردارند ، از دقت بالاتری برخوردار هستند و سعی می کنند کار را به خوبی انجام دهند. از طرف دیگر ، پسران با کندی بیشتر به مواد می پردازند و باید توضیح داده شوند ، این کار را با چیزی بسیار ساده شروع می کنند و بار را به تدریج افزایش می دهند. پسران علاقه مند به تکرار مطالب ، انجام مداوم همان اقدامات نیستند (پایبندی به الگوریتم هنگام حل مسئله) ، آنها باید به دنبال یک راه حل اصلی و غیر استاندارد باشند. غالباً در مدارس ، این ویژگی مردانه توسط معلمان سرکوب می شود و مانند موارد زیر اتفاق می افتد: کودک مجبور می شود با همان روش مشکلات مشابه را حل کند ، ابتدا خسته می شود ، و سپس از معلم عصبانی می شود ، کنار می رود ، عصبانی می شود ، نمی خواهد مطالب جدید را درک کند. پسران باید به آرامی تحریک شوند ، به آنها کمک می کند راه حل غیر استاندارد خود را کشف کنند ، اما در عین حال به آنها آموزش داده می شود که کار را به دقت انجام دهند و رسمی کنند. اگر به دلیل اشتباهات بی توجه ، پاسخی اساساً اشتباه بدهد ، هزینه این راه حل چه خواهد بود؟ برعکس ، باید به دختران آموزش داده شود که به روش غیر استاندارد و اصلی شستشو دهند ، تا خودشان یک راه حل تهیه نکنند و به نمونه ها اعتماد نکنند.
از نظر احساسی ، دختران و پسران نیز بسیار متفاوت هستند.بسیاری از دختران قادر به حفظ احساسات برای مدت زمان طولانی هستند ، در حالی که پسران تمایل دارند احساسات عمیق و قوی را تجربه کنند ، اما برای مدت کوتاهی. علاوه بر این ، دختران اغلب نمی توانند احساسات را در خود نگه دارند ، در حالی که پسران سعی می کنند احساسات را پنهان کنند. در نتیجه ، والدین بدون در نظر گرفتن این ویژگی ها اغلب اشتباه می کنند. سخنان تند و ناخوشایند پدر که به دخترش گفته می تواند تأثیر عمیقی در روح او بگذارد. یک دختر می تواند برای مدت زمان طولانی نگران شود ، در حالی که پدرش مدت طولانی است که توهین خود را فراموش کرده است. پسری که مادرش او را سرزنش می کند ممکن است بسیار ناراحت باشد ، اما او سعی می کند آن را نشان ندهد. مادر با این تصور که کودک نسبت به سخنانش بی تفاوت است ، عصبانیت بیشتری می یابد. به یاد داشته باشید که کودکان به راحتی آسیب می بینند. با احتیاط و آرام باشید.
