وظیفه والدین در درجه اول این است که به کودک بیاموزد تا خشم خود را از راههای قابل قبول اجتماعی ابراز کند. برای شروع ، به کودک خود کمک کنید تا از احساسات خود آگاه شود و به زبان خودش بیان کند. به عنوان مثال ، "شما الان از مادرتان خیلی عصبانی هستید" ، "از اینکه پدر تلفن شما را از شما گرفت بسیار ناراحت هستید." خوب است که به کودک در این روش نه تنها در ابراز خشم ، بلکه همچنین تعیین احساسات دیگر او: تعجب ، ترس ، شادی ، انزجار ، کمک کند. کنترل احساسات قابل درک آسان تر است.
مثال والدین نقش مهمی دارد. اگر والدین با عصبانیت چیزهایی را پرتاب می کنند ، جیغ می کشند و ظرف می شکنند ، مجازات کودک برای همان رفتار احمقانه است. او به سادگی تلاش می کند تا مانند یک مادر یا پدر باشد ، زیرا از نظر یک کودک کوچک ، والدین بسیار کمال و تجسم تمام جهان هستند. حتی وقتی عصبانی هستید ، رفتار "صحیح" را در مقابل کودک نشان دهید. جمله ای از این جمله را بگویید: "من در حال حاضر بسیار عصبانی هستم زیرا گلدان مرا شکسته ای." شما نیز حق دارید از کودک عصبانی شوید. سوال این است که شما چگونه عصبانیت خود را نشان می دهید.
نباید به کودک تغییر دهید و او را از نظر جسمی مجازات کنید. اگر می توانید او را بزنید ، پس چرا نمی توانید مادر یا خواهر کوچک را بزنید؟ و چگونه می تواند جهانی امن وجود داشته باشد که حتی نزدیک ترین و نزدیک ترین افراد در آن صدمه ببینند؟
روش های مختلف ابراز خشم را به کودک خود بیاموزید. با او در "خرس عصبانی" بازی کنید که وقتی از چیزی ناراضی است پاهای خود را شکم می زند و غر می زند. سعی کنید عصبانیت خود را کور کرده یا رنگ آمیزی کنید. پیشنهاد دهید وقتی کودک واقعا عصبانی است ، بالش را بشکنید یا کاغذ را پاره کنید. همچنین ، اگر کودک از شما عصبانی است ، یک مبارزه بالش ترتیب دهید یا با هم گلوله های برفی کاغذی بازی کنید. این به شما و شما کمک زیادی می کند تا تنش را از بین ببرید و لذت را به رابطه خود برگردانید.
و سرانجام ، از خود س askالی بپرسید: آیا کودک است؟ فرزندان نسبت به والدین و محیط خانواده احساس خوبی دارند. آنها بدون اینکه بدانند ، آن تنش و عصبی بودن را که بزرگسالان درون خود دارند ابراز می کنند. اگر می فهمید که این فقط وضعیت شماست ، سعی کنید تعادل را در خانواده برقرار کنید ، از خود مراقبت کنید ، آرام باشید ، آرام باشید ، خودتان را با چیزی خوشحال کنید. به یاد داشته باشید که فرزندان خوشحال و آرام پدر و مادر شاد و آرامی دارند.
