امروزه دستگاه های مختلفی وجود دارد که به مراقبت از کودک کوچک کمک می کند. یکی از مشهورترین واکرها است ، زیرا به مادر اجازه می دهد حداقل برای مدتی دست های خود را برای کارهای خانه آزاد کند ، در حالی که کودک می تواند به طور مستقل در اتاق حرکت کند و فضا را کاوش کند.
در یک واکر ، کودکان معمولاً آرام رفتار می کنند ، قلم نمی خواهند ، شروع به کشف فعالانه جهان می کنند. آنها به سرعت مکانیسم راه رفتن روی دو پا را یاد می گیرند. طراحی واکر اغلب به گونه ای انجام می شود که ضربه گیرهای روی آنها از بازوی کودک گسترده تر است ، به این معنی که کودک می تواند مدتی بدون مراقبت باقی بماند ، بدون اینکه نگران رسیدن به دهانه خروجی یا گرفتن آن باشد. قیچی اما ، در واقع ، اینها همه از مزایای خرید یک واکر است.
واکرها در خزیدن تداخل می کنند
عیب اصلی استفاده از واکر این است که کودک یا می تواند از دوره خزیدن به طور کلی بگذرد ، یا کمتر از حد لازم برای رشد هماهنگ می خزد. خزیدن یکی از مهمترین مراحل رشد کودک است. به طور معمول ، نوزادان حدود سه ماه قبل از شروع راه رفتن می خزند ، که به نوبه خود ، برای تقویت سیستم اسکلتی عضلانی و عضلات پشت ضروری است.
خزیدن تأثیر نسبتاً مفیدی در رشد یکنواخت نیمکره های مغزی و ایجاد هماهنگی حرکات دارد.
عامل منفی دیگر بار بیش از حد در واکر روی سیستم اسکلتی عضلانی و ستون فقرات کودک است. پس از همه ، اگر کودک به تنهایی راه نرود ، بدن او هنوز آماده این کار نیست و مشخص نیست که چگونه این امر می تواند در آینده وضعیت ستون فقرات و مفصل ران را تحت تأثیر قرار دهد. اگر کودک مبتلا به دیسپلازی است ، قرار دادن وی در واکر کاملاً ممنوع است ، زیرا این امر می تواند آسیب بیشتری به وی وارد کند.
افزایش خطر آسیب دیدگی
با قرار دادن در واکر ، کودک از هر طرف توسط سپر محافظت می شود و بر این اساس نمی آموزد که مراقب باشد. علی رغم این واقعیت که واکرها طراحی گسترده ای دارند ، اما کاملا آسیب زا هستند. آستانه ها ، اسباب بازی های پراکنده روی زمین ، دست اندازهای فرش - همه اینها می تواند واژگون شود و در نتیجه کودک را زخمی کند.
مثل زندان
همچنین کودک در حالی که در واکر نشسته است ، مرتباً در یک قد قرار دارد و نمی تواند آزادانه بایستد و قوز کند. که به نوبه خود برای سلامتی مضر است و تأثیر منفی بر توانایی کودک در تسلط بر بدن خود ، هماهنگی صحیح حرکات ، تعادل و زمین نخوردن دارد.
کودک در واکر نشستن ، راه رفتن را یاد نمی گیرد ، بلکه فقط باید آرایش مجدد پاها را انجام دهد ، در حالی که مهارت حفظ تعادل را که برای پیاده روی بسیار ضروری است ، تسلط ندارد.
واکرها در عین حال که به مادر کمک می کنند ، ذاتاً بیشتر از کودک به کودک آسیب می رسانند. طبیعت خود زمان خزیدن کودک ، زمان راه رفتن را برنامه ریزی کرده است.
