تقریباً در هر خانه ای تلویزیون وجود دارد. و شخصی از خانواده دوست دارد آن را تماشا کند. تا رسیدن یک کودک کوچک ، این معمولاً مشکلی ایجاد نمی کند. آیا باید برای سلامتی کودک خود عادت های خود را تغییر دهید؟
تماشای تلویزیون می تواند فعال باشد (وقتی شخصی به طور هدفمند به صفحه نگاه می کند) و منفعل باشد (وقتی تلویزیون در پس زمینه کار می کند و ما گاهی اوقات آن را نگاه می کنیم). این نوع تماشای تلویزیون تأثیرات متفاوتی بر کودکان خردسال دارد. بیایید بفهمیم که هرکدام چقدر برای آنها مضر است.
مامان تمام روز را در خانه با کودک است ، که هنوز نمی تواند صحبت کند. برای اینکه خسته نشود ، تلویزیون را در پس زمینه روشن می کند. عصر ، پدر می آید و بعد از یک روز کاری می خواهد کمی آرام شود ، اخبار یا یک فیلم جالب را تماشا کند. این الگو برای اکثر خانواده ها آشناست. کودک زیر یک سال را می توان در گهواره یا زمین بازی قرار داد تا به سختی صفحه تلویزیون را ببیند. اما بچه همه چیز را خواهد شنید. از فیلم ها و پخش ها با صداهای تند (مثلاً با تیراندازی) ، با مشاجرات و جیغ های بلند خودداری کنید تا سیستم عصبی شکننده کودک بیش از حد تحریک نشود. برخی از متخصصان مغز و اعصاب معتقدند که گوش دادن سیستماتیک به مکالمات پس زمینه از تلویزیون می تواند منجر به تاخیر در رشد گفتار شود.
مشاهده فعال تلویزیون بر روی بینایی کودک شما تأثیر می گذارد. چشم پزشکان تا دو سالگی به کودک اجازه نمی دهند که به صفحه نمایش نگاه کند. همچنین ، تلویزیون تأثیر زیادی بر سیستم عصبی کودک دارد. کودک به جای یادگیری در مورد جهان ، به صفحه نگاه می کند و خطر از دست دادن ارتباط با واقعیت را دارد و در آینده تلاش می کند تا به دنیای توهمات فرار کند.
