از لحظه تولد تا پایان بلوغ ، کودک بحران های سنی خاصی را پشت سر می گذارد. آنها نه تنها با تغییرات فیزیولوژیکی ، بلکه با شوک های عاطفی گاه منفی نیز همراه هستند. توانایی والدین در تعیین شیوه های صحیح رفتار به شما امکان می دهد مراحل سخت را با کمترین ضرر پشت سر بگذارید.
در طول دوره رشد و نمو کودک ، روان و رفتار او دائماً دچار تغییرات مربوط به سن می شود. در طی مراحل انتقالی ، بدن کودک به آرامی از یک مرحله رشد خود به مرحله دیگر منتقل می شود ، با این حال ، بحران های مربوط به سن را نباید با جهش در رشد کودک اشتباه گرفت.
بحران نوزاد
این در یک ماه و نیم تا دو ماه اول زندگی یک نوزاد خود را نشان می دهد. از نظر فیزیولوژیکی ، کودک فقط با دنیای اطراف خود سازگار می شود - او به تدریج یاد می گیرد که از زندگی درون رحمی خود را از شیر گرفته باشد. از نظر روانشناسی ، این یک دوره کاملا آشفته است ، وقتی کودک اغلب گریه می کند و از نظر عاطفی به بزرگسالان نزدیک وابسته است. پس از حدود دو ماه ، کودک وقت دارد تا با شرایط راحت تر ، آرامتر و حتی تا حدی خوشامد بگوید.
بحران اولیه کودکی
کودک از یک تا یک و نیم سالگی وارد مرحله بحران دوم می شود ، وقتی راه رفتن و صحبت را یاد می گیرد. بسته به برنامه روزانه و نیازهای خود ، کودک به تدریج عادت ها و بیوریتم های خود را برای رشد راحت رشد می دهد. در این دوره ، او به ویژه به مادرش وابسته است ، با این حال ، متوجه می شود که مادر تنها به او تعلق ندارد. کودک حتی قادر است اولین "اقدامات اعتراضی" خود را نشان دهد ، اما والدین مهربان باید به آرامی و با پشتکار رفتار او را اصلاح کنند.
بحران 3 سال
روان شناسان کودک این مرحله را به عنوان حادترین و دشوارترین مرحله توصیف می کنند ، زمانی که لجبازی و لجبازی کودک می تواند به اوج خود برسد. بچه ها نه تنها اراده خود را نشان می دهند ، بلکه اغلب حتی برخلاف قوانین قبلاً تعیین شده نیز عمل می کنند. با این حال ، این فقط آزمون والدین آنها برای قدرت و قدرت شخصیت است ، تا چه حد می توانید در نافرمانی خود پیش بروید. نباید در برابر چنین انفجارهای احساسی واکنش تهاجمی نشان دهید ؛ کافی است به سادگی توجه کودک را به برخی جزئیات جالب معطوف کنید.
بحران سن دبستان
موج بحران یک کودک 6-8 ساله رابطه مستقیمی با تغییر در وضعیت اجتماعی او دارد - یک کودک سابق کودکستان به یک بچه مدرسه تبدیل می شود. برای کاهش کار و اضطراب احتمالی ، والدین باید زندگی کودک را تا جایی که ممکن است راحت کنند و او را با توجه و مراقبت احاطه کنند. اگر دانش آموز تازه استخراج شده علاقه ای به کلاسهای اضافی و بازدید از انواع محافل و بخشها ندارد ، روانشناسان توصیه نمی کنند که برخلاف خواسته کودک عمل کنند. اضافه بار معمولاً بر رشد فیزیولوژیکی و روانی کودکان تأثیر منفی می گذارد.
بحران نوجوانی
سن انتقالی برای بیشتر والدین معمولاً مورد توجه قرار نمی گیرد. در سن 12-15 سالگی ، کودک عزیز کودک بودن را متوقف می کند ، اگرچه نمی توانید او را بزرگسال نیز بنامید. بی اعتمادی گاهی حتی می تواند به پرخاشگری تبدیل شود و خودپسندی یک نوجوان را کاملاً لجباز و سرسخت می کند. برای خود بسیار مهم است که خود را در میان همسالان خود جلب کند ، در حالی که راه های رسیدن به هدف اغلب منجر به رفتارهای اجتماعی می شود. برای بزرگسالان مهم است که بتوانند با فرزندشان تماس مطمئن برقرار کنند ، تا آنها بتوانند بدون نگرانی زیاد دوران پر تلاطم نوجوانی را با هم طی کنند.
همه کودکان معمولاً دچار بحرانهای مربوط به سن می شوند ، اما تظاهرات آنها مستقیماً به خصوصیات فردی کودک بستگی دارد. یک رابطه خوب با والدین شما می تواند لبه های ناهموار را نرم کرده و یک دوره آشفته را تا حد ممکن راحت کند.
