بعضی اوقات والدین ابراز ناراحتی می کنند که کودک خوب نمی خواند و غلط های املایی زیادی دارد. اتفاق می افتد که دیگر سرزنش کردن او بی فایده است. او صادقانه قوانین را آموزش می دهد ، سعی می کند بخواند ، اما فقط همه اینها برای او به شکنجه تبدیل می شود.
اگر می خواهید دلیل آن را بیابید ، باید با یک گفتاردرمانگر تماس بگیرید ، که در بیشتر موارد اعلام می کند که این تخلفات مدتها پیش ، هنگام بیان کلمات کودک ، رخ داده است. بین اختلالات گفتاری ، نوشتاری و خواندن رابطه تنگاتنگی وجود دارد.
در رشد کودک به دنبال والدین باشید
1. شکل گیری گفتار. این باید تا سه سالگی تمام شود. 2. رفتار کودک. نوع خاصی وجود دارد: "کودکان جیغ می کشند". به نظر می رسد این چیز خاصی نیست. با این حال ، والدین باید از آنها در برابر فشارهای روانی محافظت کنند. معمولاً چنین کودکانی صبح صدای ناخوشایندی دارند که سپس "واگرا" می شوند. با گذشت زمان ، به اصطلاح "گره های جیغ زن" روی تارهای صوتی ایجاد می شود. در چنین مواردی ، ورزش و دارو برای اصلاح این اختلالات مورد نیاز است.
سخنرانی مکتوب
گفتار نوشتاری بر اساس گفتار شفاهی شکل می گیرد. برای اینکه کودک شروع به نوشتن کند ، باید گفتار شفاهی ، فرایندهای واجی و مهارت های حرکتی خوبی داشته باشد. اگر تخلفاتی در این زمینه ها وجود داشته باشد ، باید زنگ خطر را در سنین بالای پیش دبستانی به صدا درآورد. اگر كودكي از رشد كامل برخوردار نباشد و به موقع اصلاح نشود ، در مدرسه مشكل خواهد خورد و به كمك گفتاردرمانی نياز خواهد داشت.
برای پیشگیری از گفتار نوشتاری در سنین پیش دبستانی ، ایجاد گفتار شفاهی ، تشکیل واژگان ، ساختار واژگانی و دستوری ، توسعه مهارت های حرکتی و جهت گیری فضایی ، لازم است. کودک باید بداند ، به عنوان مثال ، گوشه های ورق کاغذ ، راست یا چپ ، بالا یا پایین و غیره.
والدین باید از همان بدو تولد با پیشگیری از تخلفات برخورد کنند و همچنین سلامتی وی را کنترل کنند. و در اینجا منظور من نه سلامتی جسمی بلکه روانشناختی است. سخنان خود را رعایت کنید ، به خصوص با کودک خود. یک کلمه بی فکر می تواند مخرب باشد. توجه به گفتار نوشتاری در سنین بالاتر پیش دبستانی ارزش دارد. فعالیت های سازنده به پیشرفت آن کمک می کند: طراحی ، کاربرد ، مدل سازی و غیره. این امر مستلزم پشتکار و ایجاد هماهنگی است. برنامه پیش دبستانی دقیقاً با هدف جلوگیری از تخلفات کودک در این مناطق انجام می شود.
تمرینات برای کودک پیش دبستانی:
• بزرگسال مصوت ها را بی صدا بیان می کند و کودک با حدس زدن از طریق لب ، حرف مربوطه را نشان می دهد. برای او راحت تر خواهد بود اگر هر بار به نامه خاصی فکر کنید. • اکنون ، برعکس ، حدس می زنید. • واکه ها را در یک شعار تلفظ کنید. • بیایید سعی کنیم مصوت ها را به صورت جفت و همچنین با یک شعار تلفظ کنیم: AI ، IA ، EI ، OU. • ما در یک جفت هجاها را با حروف بی صدا تشکیل می دهیم ، تلفظ می کنیم ، حروف را در مکان هایی تغییر می دهیم.
مهم است که تفاوت بین اصوات و حروف را فهمید و اینکه همیشه با هم همخوانی ندارند. اگر کودک پیش دبستانی شما در حال نوشتن است اما اشتباهات املایی مرتکب شده است ، نگران نباشید. هر چیزی زمان خودش را دارد. وقتی او به مدرسه می رود ، قوانین برای او توضیح داده می شود. والدین باید سعی کنند کلماتی را به فرزندشان گوش دهند که هم در خانه شنیده می شود و هم نوشته می شود تا اشتباه نشود. نکته اصلی این است که در والدین خود زیاده روی نکنید. نیکی به کودک و بله دادن بار سنگین متناسب با سن او ، می توانید صدمه ای وارد کنید. به عنوان آخرین چاره ، بدون اینکه وارد جزئیات شود ، برای او توضیح دهید که چگونه آن را به درستی هجی کند.
قبل از اینکه از کودک خود آزرده خاطر شوید ، به او کمک کنید تا زبان مادری خود را بیاموزد. و اگر نتیجه نداد ، با یک گفتاردرمانگر تماس بگیرید. به یاد داشته باشید: اصلی ترین چیز در تربیت این است که با او باشید ، به او کمک کنید و موفق خواهید شد.
