درد همراه اجتناب ناپذیر زایمان است. تا حدی لازم است: با توجه به ماهیت احساسات ، روند انقباضات کنترل می شود. در بیشتر موارد ، درد کاملاً قابل تحمل است ، اما با زایمان پیچیده ، می تواند بسیار شدید باشد ، و سپس مسئله بیهوشی مطرح می شود.
به منظور کاهش احساسات دردناک زنان در هنگام زایمان ، از روش های مختلفی استفاده می شود: تنفس صحیح ، ماساژ ، قرار گرفتن یک موقعیت راحت در هنگام زایمان. تمام این روش ها در دوره های مقدماتی زایمان به مادران باردار آموزش داده می شود.
موارد استفاده از تسکین درد دارو هنگام زایمان طبیعی ، همراه با سزارین نیست - جنین بزرگ ، لگن باریک ، انقباضات بیش از حد دردناک ، تحریک رفتار بی قرار زن در حال زایمان.
روش استنشاق اتوآنالژی نامیده می شود - خود بی دردی: احساس درد ، زن زایمان خود ماسک را به اندام های تنفسی می آورد.
در مرحله اول زایمان - وقتی دهانه رحم گشاد می شود - از بی حسی استنشاق استفاده می شود. مخلوطی از اکسید نیتروژن یا سایر مواد بیهوشی گازی - فلوئوروتان ، متوکسی فلوران ، پنتران - با استفاده از ماسک استنشاقی تهیه می شود. این مواد به سرعت از بدن دفع می شوند ، به سختی به کودک آسیب می رسانند ، اما می توانند باعث سرگیجه و حالت تهوع شوند.
بسته به اینکه از کدام دارو و در چه دوزی استفاده شود ، اثر بیهوشی می تواند از 10 تا 70 دقیقه طول بکشد.
داروهای مسکن را می توان از طریق عضله یا از راه وریدی تجویز کرد. از جریان خون خانم زایمان ، داروها می توانند وارد بدن کودک شوند ، که هنوز توسط بند ناف با بدن مادر ارتباط دارد و سپس سیستم عصبی کودک آسیب خواهد دید ، احتمالاً نقض عملکرد تنفسی بلافاصله پس از تولد. به همین دلیل ، بیهوشی داخل وریدی و عضلانی ، به عنوان یک قاعده ، پس از تولد کودک استفاده می شود - به عنوان مثال ، در مواردی که لازم است قسمت هایی از جفت را که در رحم طولانی مانده اند ، خارج کنید.
بیشتر اوقات ، از بی حسی موضعی یا منطقه ای در هنگام زایمان استفاده می شود. در حالت اول ، دارو مستقیماً در ناحیه کوچکی که باید بیهوش شود ، تزریق می شود ؛ با بی حسی منطقه ای ، ما در مورد قسمت نسبتاً زیادی از بدن صحبت می کنیم. در صورت پارگی پرینه از بی حسی موضعی به ویژه برای بخیه استفاده می شود.
در هنگام زایمان ، از دو نوع بی حسی منطقه ای استفاده می شود - اپیدورال و نخاع. اولین مورد شامل تزریق داروی بیهوشی به فضای اپیدورال است که بین پوشش نخاع و دیواره خارجی کانال نخاعی قرار دارد. در همان زمان ، حساسیت نیمه پایینی بدن از بین می رود ، اما زن هوش نمی گیرد. با بی حسی نخاعی ، دارو با سوزن رقیق تری در زیر سطح نخاع تزریق می شود. بیهوشی نخاعی از نظر عوارض جانبی احتمالی کمتر خطرناک در نظر گرفته می شود.
بیهوشی ناحیه ای در حین زایمان مفید است ، اما در مرحله سخت کار نمی کند. بی حسی اپیدورال و بی حسی نخاعی با کاهش فشار تا کاهش هوشیاری ، دشواری تنفس و اختلالات عصبی را تهدید می کنند.
هر دو نوع بیهوشی منطقه ای در اختلالات عصبی و ارتوپدی در زنان باردار (به عنوان مثال ، با انحنای ستون فقرات) ، در صورت وجود زخم در رحم و فشار خون پایین منع مصرف دارد.
