سن نوجوانی نه تنها برای خود پسر ، بلکه برای والدین او نیز یک زمان استرس است. نوسانات خلقی ، ناراحتی های فیزیولوژیکی و روانی یک نوجوان چیزی است که قدرت روابط در خانواده را آزمایش می کند.
تغییراتی در بدن پسر بین 12 تا 17 سال بر ظاهر و رفتار او تأثیر می گذارد. کودک انتقال تدریجی از کودکی به بزرگسالی را آغاز می کند. در روند بلوغ ، تغییراتی در شخصیت ایجاد می شود و می تواند آنقدر قوی باشد که نوجوان فراتر از شناخت تغییر کند. یک پسر ساکت می تواند پرخاشگر و ناگهانی شود ، و یک پسر فعال می تواند کاملاً در خودش عقب بماند و علاقه اش به فعالیت های تلفن همراه را از دست بدهد.
نوجوانان نگران ظاهر خود هستند ، انتقاد را قبول نمی کنند و با تلاش های ناموفق برای انجام هر عملی عصبی و پرخاشگر می شوند. بروز احساسات در تغییرات هورمونی در بدن توضیح داده می شود.
یک علامت بارز نوجوانی بی ادبی مکرر نسبت به والدین و معلمان است.
عوامل زیادی در شروع دوره بلوغ تأثیرگذار هستند: شرایط زندگی ، تغذیه ، وراثت ، فعالیت بدنی. سن انتقالی به دلیل این واقعیت که نگرش بزرگسالان به زندگی در حال حاضر شکل گرفته است ، که هنوز تحقق آن غیرممکن است ، دشوار است و جاه طلبی ها و احساسات "بیش از حد بالا" هستند. برای نوجوانان و والدین مهم است که درک کنند که یک دوره دشوار پدیده ای موقتی است که به زودی سپری خواهد شد و شما باید سعی کنید اعتماد خود را با یکدیگر حفظ کنید.
مهم این است که از همه سرگرمی ها و فعالیت های یک نوجوان آگاه باشید ، اما سعی در انتقاد ، ارزیابی و ترغیب ندارید ، همه اینها بی فایده است - او خودش باید در مورد انتخاب مسیر زندگی تصمیم بگیرد.
فقط به زندگی پسر توجه نکنید ، پس می توان از استرس خانگی جلوگیری کرد.
علائم فیزیولوژیکی انتقال در پسران
از نظر فیزیولوژیکی ، تغییرات زیر در حال انجام است:
- یک جهش شدید در رشد ، رشد عضلات و استخوان ها ؛
- صدا درشت می شود ، با قطره صدا خراب می شود ؛
- شانه ها گسترده تر می شوند
- توسعه فشرده اندام های تناسلی
- ظاهر مو در صورت و بدن ؛
- وزن اضافی فقط در موارد اختلالات هورمونی یا استعداد ارثی ظاهر می شود.
- آکنه؛
- افزایش تعریق
- انتشارهای شبانه
تغییرات روانی
تغییرات زیر در روانشناسی نوجوانان اتفاق می افتد:
- افزایش علاقه به ظاهر آنها ؛
- نگرش عدم تحمل در برابر هر گونه انتقاد ؛
- عدم رضایت از خود ، ناامنی ، انزوا ؛
- نوسانات خلقی؛
- پرخاشگری ، عصبی و نارضایتی ؛
- ارتكاب اعمال بدون آگاهی از عواقب آنها.
- یک نیاز فوری برای پشتیبانی ، که آنها اغلب سعی می کنند پنهان کنند.
- تغییر در رفتار و خصوصیات شخصیت ؛
- جذب جنسی به جنس مخالف.
در هیچ موردی نباید جلوه های عاطفی منفی کودک را منع کرد ، باید همه پرخاشگری ها ظاهر شود ، در غیر این صورت خطر انتقال آن به خودهاجمی وجود دارد. کودک باید درک و پشتیبانی را احساس کند ، این امر به او کمک می کند تا به قدرت خود ایمان داشته باشد.
