خزیدن ، همراه با چرخاندن کودک مستقل روی معده یا نگه داشتن سر ، به یک مرحله رشد مورد انتظار والدین تبدیل می شود. با این حال ، هیچ سن واضح و مشخصی وجود ندارد که در آن همه کودکان شروع به خزیدن کنند. علاوه بر این ، برخی از نوزادان به طور کامل این مرحله از شکل گیری بدنی را دور می زنند …
وقتی بچه ها شروع به خزیدن می کنند
کودکترین و فعال ترین کودکان از 5 ماهگی این مسئله را برای همیشه به جهانیان نشان می دهند. اما اکثریت قریب به اتفاق نوزادان در 6-7 ماهگی شروع به خزیدن می کنند و برخی از نوزادان حتی تا 9 ماهگی "به تأخیر می افتند".
طبق تحقیقات دانشمندان ، تفاوت هایی در میزان رشد دختران و پسران وجود دارد. بنابراین ، نوزادان به طور متوسط 2 ، 5-4 هفته زودتر از نوزادان شروع به خزیدن می کنند.
همه برای خزیدن به دنیا نیامده اند …
برخی از نوزادان در مرحله رشد ، مرحله خزیدن را پشت سر می گذارند و بلافاصله پس از نشستن راه رفتن را شروع می کنند. والدین نباید نگران این مسئله باشند ، زیرا متخصصان اطفال کاملاً "حق" نوزادان را برای چنین رفتاری "تشخیص می دهند". به عبارت دیگر ، این یک نوع هنجار محسوب می شود.
چگونه به کودک خود کمک کنیم تا سریعتر بخزد
متخصصان به والدین توصیه می کنند که به یاد داشته باشند که همه کودکان با سرعت فردی رشد می کنند و بنابراین "پسر پتچکا همسایه" را که از 5 ماهگی شروع به خزیدن می کند ، تعقیب نکنند و اظهار تأسف می کنند که کودک آنها تازه 8 ماه خزیده است. با این حال ، اگر در پایان ماه 9 کودک هنوز خزنده نشود ، دلیل وجود مشورت با پزشک متخصص اطفال در مورد رشد سیستم اسکلتی عضلانی کودک.
عقیده ای وجود دارد که والدین می توانند به کودک کمک کنند تا لحظه ای را که خودش می تواند خزید ، کمی بیاورد. ساده ترین تمرین برای این به شرح زیر انجام می شود. کودک را با شکم پایین روی تخت خوابانده و جغجغه مورد علاقه او را در فاصله 20 سانتی متری مقابل قرار می دهند. در تلاش برای به دست آوردن اسباب بازی ، کودک شروع به لمس فعالانه پاها و بازوهای خود می کند و پس از مدتی احتمالاً می تواند به هدف خود بخزد.
با این حال ، این تمرینات یک نقطه ضعف دارند. اگر کودک هنوز آماده خزیدن نیست و نمی تواند به اسباب بازی مورد علاقه خود برسد ، این فقط او را ناراحت می کند. در این صورت نباید او را تحریک کنید ، زیرا کودک خودش علاقه مند به مطالعه جهان و اشیا around اطراف خود است. به محض اینکه کودک برای تسلط بر مهارت جدید حرکتی رسیده باشد ، به هیچ وجه به محرک یا دیگر موارد نیازی نخواهد داشت.
لازم به یادآوری است که کودک همان شخصیت دارای ویژگی های شخصیتی است ، اما همچنان وابسته ، از نظر روحی و جسمی رشد نکرده است. بسیاری از نویسندگان مدرن کتاب های مربوط به مراقبت از نوزادان این عقیده واقعی را دارند که احترام به کودکان صفت ضروری تربیت موفق و رشد کامل نوزادان است.
