در عام ترین حالت ، همخوانی به سازگاری عناصر یا مصادیق مختلف چیزی با یکدیگر اشاره دارد. این اصطلاح در روانشناسی معنای خاصی دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در روانشناسی مرسوم است که صداقت ، کفایت شخصیت ، هماهنگی درونی و عدم تعارضات را با همخوانی بنامیم. یعنی این حالت یک شخص است که در آن مظاهر بیرونی او مطابق با حالت درونی اوست. ساده ترین مثال همخوانی این است که فرد در حال سرگرم شدن است و صمیمانه می خندد. به عنوان نمونه ای از رفتارهای ناسازگار ، فریب ، چاپلوسی یا موقعیت هایی که فرد آگاهانه یا ناخودآگاه (به عنوان یک دفاع روانشناختی) احساسات واقعی خود را پنهان می کند (به عنوان مثال ، وقتی غمگین است می خندد) مورد توجه قرار می گیرد.
گام 2
اصطلاح "همخوانی" در اصل توسط کارل راجرز وارد روانشناسی شد. در نظریه خودپنداری خود ، با استفاده از این کلمه ، چندین مفهوم مشخص شد: اولاً مکاتبات "من" ، "من ایده آل" و تجربه در زندگی فرد ، و دوم ، وضعیت روان درمانگر ، در که تجربیات ، عواطف ، نگرشها و سایر ملفه های تجربیات شخصی وی در حین کار با مشتری به درستی درک ، زندگی و بیان می شود. آنهایی که در نظریه وی ، از همخوانی برای توصیف توانایی فرد در پذیرش بدون قضاوت ، آگاهی از احساسات ، تجربیات و مشکلات واقعی وی و همچنین بیان کافی آنها در گفتار و عمل استفاده می شود.
مرحله 3
بنابراین ، سه حلقه در این زنجیره در نظر گرفته می شود: تجربه - آگاهی - بیان. ناسازگاری می تواند نه تنها هنگامی که فرد آگاهانه احساسات خود را پنهان می کند ، بلکه زمانی که حتی به اندازه کافی از آنها آگاهی ندارد ، خود را نشان دهد. می توانید شرایطی را در نظر بگیرید که شخصی وقت خود را در یک مهمانی بی حوصله سپری می کند ، اما با این وجود از میزبانان برای یک سرگرمی خوشایند تشکر می کند. اینجاست که کلمات و احساسات از هم دور می شوند. شما همچنین می توانید شرایطی را در نظر بگیرید که فردی در مشاجره با کسی احساس خشم کند ، که در واکنشهای خودمختار وی بروز می یابد ، اما در عین حال خود او مطمئن است که کاملاً با آرامش استدلالهای منطقی می آورد. اینجاست که احساسات و آگاهی آنها از هم دور می شود.
مرحله 4
در روانشناسی اجتماعی ، همخوانی به معنای دستیابی به مطابقت ارزیابیهایی است که توسط یک شخص به یک شی certain خاص و به شخص دیگری داده می شود که این شی in را به روشی مشابه ارزیابی می کند. در نظر گرفتن این وضعیت با یک مثال آسان تر است: یک شخص از برخی آشنایان خوشحال است ، او را باهوش و خوب می داند ، اما در عین حال این آشنایی ناگهان شروع به ستایش چیزی می کند که در ذهن فرد منفی تلقی می شود ، به عنوان مثال ، فعالیت برخی از سیاستمداران یا قانون جدید. یک فرد عادت دارد که یک دوست و قضاوت های او را مثبت درک کند ، اما در یک لحظه خاص موقعیت ها متفاوت می شوند. در این حالت ، فرد با یک انتخاب روبرو است: قبول کند که آشنایی خیلی هوشمندانه و خوب نیست ، در موقعیت خود تجدید نظر کند ، زیرا این آشنایی است که درست است ، یا اینکه متوجه شود که آشنایی در چیزی اشتباه است ، و موقعیت خود شخص خیلی صحیح نیست … آخرین گزینه دقیقاً همخوانی نامیده می شود - بهترین راه برای برقراری هماهنگی در ارزیابی ها.
مرحله 5
در جهت مخالف ، این اصل نیز می تواند م workثر باشد: اگر فردی که از نظر شما ناخوشایند است ناگهان شروع به ستایش آنچه دوست دارید (مثلاً کار یک هنرمند یا نویسنده) کند ، دیگر مانند گذشته منفی تلقی نخواهد شد. این مثالها در نظریه همخوانی توسط اسگود و تانن باوم ، روانشناسان آمریکایی شرح داده شده است. نظریه آنها این ایده را در نظر گرفت که برای غلبه بر ناهماهنگی شناختی که در چنین شرایطی ظاهر می شود ، فرد تلاش خواهد کرد تا به طور همزمان نگرش خود را نسبت به دو منبع متناقض اطلاعات تغییر دهد.
