در اینجا برخی از اسرار روابط خوب با کودکان آورده شده است.
بیداری کودک
دیگر نیازی به بیدار كردن كودك نیست ، او ممكن است نسبت به مادری كه همیشه او را آزار می دهد و پتو را بیرون می آورد ، احساس بیزاری كند. وقتی خانم وارد اتاق می شود می تواند از قبل شروع کند: "برخیز ، دیر خواهی شد." بسیار بهتر است که به او نحوه استفاده از ساعت زنگ دار را بیاموزید. بهتر است یک ساعت زنگ دار بخرید و با ارائه آن ، به نوعی اوضاع را بازی کنید: "این ساعت زنگ دار فقط متعلق به شما خواهد بود ، به شما کمک می کند تا به موقع از خواب بیدار شوید و همیشه به موقع باشید."
اگر کودک به سختی از خواب برخاست ، نیازی به تحریک او با "یک تنبل" نیست ، و نه وارد بحث در مورد "دقایق آخر". می توانید س inال را به روش دیگری حل کنید: دست را پنج دقیقه زودتر بگذارید: "بله ، فهمیدم ، به دلایلی نمی خواهم امروز بلند شوم. پنج دقیقه دیگر دراز بکشید."
این کلمات در مقابل جیغ زدن فضای گرمی و مهربانی را ایجاد می کنند.
می توانید رادیو را بلندتر روشن کنید. وقتی کودک صبح عجله می کند ، اغلب سرعتش را حتی بیشتر می کند. این واکنش طبیعی او ، سلاح قدرتمند او در مبارزه با روال عادی است که مناسب او نیست.
دیگر نیازی به عجله نیست ، بهتر است زمان دقیق را بگویید و مشخص کنید چه زمانی باید کار خود را تمام کند: "در 10 دقیقه شما باید به مدرسه بروید." "ساعت 7 است ، در عرض 30 دقیقه ما پشت میز می نشینیم."
رفتن به مدرسه
اگر کودک فراموش کرد که یک کتاب درسی ، صبحانه ، لیوان را در کیسه بگذارد. بهتر است آنها را در سکوت نگه دارید تا اینکه در گفتگوی پرتنش درباره فراموشی و بی مسئولیتی او سرگرم شوید.
"اینجا عینک هایت است" - بهتر از "آیا من زنده می مانم زمانی را که یاد می گیری عینکش را ببینی".
جلوی مدرسه سرزنش یا سخنرانی نکنید. در فراق بهتر است بگوییم: "امروز همه چیز خوب باشد" تا "نگاه کن ، رفتار خوبی داشته باش ، بازی نکن." شنیدن یک عبارت محرمانه برای کودک بسیار دلپذیر است: "ساعت دو می بینمت" تا "بعد از مدرسه ، جایی نروید ، مستقیم به خانه بروید".
بازگشت از مدرسه
س questionsالاتی نپرسید که کودکان پاسخ های معمول آنها را می دهند.
- اوضاع در مدرسه چگونه است؟ - خوب. - امروز چه کار کردی؟ - هیچ چیزی. چی به دست آوردی؟ و غیره.
دوباره به این مسئله فکر کنید که بعضی اوقات این سوال چقدر آزار دهنده بود ، خصوصاً وقتی که نمرات با انتظارات والدین مطابقت نداشت ("آنها نمرات من را می خواهند ، نه من"). کودک را مشاهده کنید ، چه احساساتی روی صورت او "نوشته شده" است. ("آیا روز سخت بود؟ شما احتمالاً به سختی تا پایان صبر کردید. خوشحال هستید که به خانه آمدید؟").
"بابا آمده است." بگذارید استراحت کند ، روزنامه ها را بخواند ، او را با تمام شکایات و درخواست ها بمباران نکنید. بگذارید وقتی عصر ، هنگام شام ، همه خانواده جمع می شوند ، می توانید صحبت کنید ، اما هنگام غذا بهتر است چیزهای خوب ، قلب به قلب داشته باشید. خانواده را به هم نزدیک می کند.
وقت خوابه
بهتر است كودكان پیش دبستانی و دانش آموزان كوچكتر توسط والدین (مادر و پدر) در رختخواب قرار بگیرند. اگر قبل از خواب با محرمانه با او صحبت کنید ، با دقت گوش دهید ، ترس های آرام را نشان دهید ، نشان دهید که کودک را درک می کنید ، سپس او یاد می گیرد روح خود را باز کند و خود را از ترس ، اضطراب آزاد کند و با آرامش بخوابد.
اگر کودک گزارش داد که شستن و نوشیدن را فراموش کرده است ، مجادله نکنید.
چند قانون کوتاه
- به فرزند خود نشان دهید که به خاطر آنچه که هست دوست دارد نه به خاطر دستاوردهایش.
- هرگز نمی توانید (حتی در قلب خود) به کودکی بگویید که او از دیگران بدتر است.
- به هر سوالی که کودک می پرسد باید تا حد ممکن صادقانه و با حوصله پاسخ دهید.
- سعی کنید هر روز زمانی را برای تنها ماندن با فرزند خود پیدا کنید.
- به کودک خود بیاموزید که نه تنها با همسالان بلکه با بزرگسالان نیز آزادانه و طبیعی ارتباط برقرار کند.
- احساس راحتی کنید و تأکید کنید که به او افتخار می کنید.
- در مورد احساس خود نسبت به فرزند خود صادق باشید.
- همیشه حقیقت را به کودک خود بگویید ، حتی اگر برای شما بی فایده باشد.
- فقط اعمال را ارزیابی کنید ، نه خود کودک.
- با زور موفق نشوید. اجبار بدترین نوع تربیت اخلاقی است. اجبار خانوادگی جو تخریب شخصیت کودک را ایجاد می کند.
- حق اشتباه کودک را تشخیص دهید.
- به یک شیشه کودک با خاطرات خوش فکر کنید.
- کودک همانگونه که بزرگترها با او رفتار می کنند ، با خودش رفتار می کند.
- و به طور کلی ، حداقل بعضی اوقات خود را به جای فرزند خود قرار دهید ، و سپس معلوم خواهد شد که چگونه با او رفتار کنید.
