تشویق و تأیید برای اقدامات شایسته نقش بسزایی در تربیت کودکان دارد. شما باید به موقع آرزوهای مثبت کودک خود را تشخیص داده و به آنها اشاره کنید ، در این صورت دیگر مجبور به اعمال مجازات نخواهید شد. یادآوری بی پایان کودک در مورد نقص های خود ، باعث کاهش عزت نفس و فداکاری نسبت به چیزی می شود.
یک کلمه حمایت و تأیید گفته شده به موقع به کودک کمک می کند "بالهای خود را پشت سر خود" احساس کند. کودکان به گونه ای طراحی شده اند: برای این که دفعه بعد کلمات ستایش را بشنوند ، سعی در تکرار اعمالی دارند که پاسخ مثبت به همراه داشته باشد. تشویق ، بدون شک ، نباید غیر منطقی باشد ، بلکه برای چیزی است. وقتی از این دستاوردهای ناچیز سواستفاده می شود ، آنقدر انباشته می شود که کودک به آنها عادت می کند ، و دیگر از آنها قدردانی نمی کند.
بعضی از والدین در ازای رفتار خوب یا عمل خوب به فرزندان خود پول واقعی می پردازند. چنین کودکانی سرانجام ابتکار عمل مانند کار "از روی لطف روحشان" را از دست می دهند. رفتار صحیح باید برای کودک عادی شود و از درآمد بالایی برخوردار نباشد.
در بعضی شرایط ، مجازات باید برای سانسور رفتار نامناسب کودک باشد. بدیهی است که تنبیه بدنی کودکان را آزار می دهد ، اما این روزها تربیت عضو شایسته ای از جامعه آینده برای نسل مسن دشوارتر می شود. وقتی مادر و پدر به طور شبانه روزی مشغول تهیه نان روزانه خود هستند ، کودکان گاهی اوقات به حال خود رها می شوند ، که منجر به مجازات و بی بند و باری کودکانه می شود. والدین وقت و انرژی کافی برای کاوش در مشکلات کودک را ندارند. انتخاب یک مشت یا بند برای والدین ساده ترین راه است ، اما عواقب آن بسیار آسان است. آیا به همین دلیل است که در اطراف افراد شیطانی ، بدبین و بی عاطفه هر روز بیشتر می شوند؟
برای نشان دادن اقدامات منفی کودک خود ، می توانید از محدودیت ارضای خواسته های کودک استفاده کنید: منع استفاده از کامپیوتر برای مدت زمان مشخص ، امتناع از خرید چیز مورد نظر و غیره. در بعضی موارد ، کمک می کند تا به والدین نشان دهید که اقدامات فرزندان آنها غیرقابل قبول است. سخنی که توسط پاپ با اقتدار گفته می شود گاهی می تواند تأثیر مثبتی داشته باشد. اما فقط در صورتی که کلمات گفته شده اثر "سابقه فرسوده" را کسب نکنند.
