عزت نفس یک آموزش شخصی پیچیده است ، که منعکس کننده آنچه کودک در مورد خود از دیگران و فعالیت خود می آموزد ، که هدف آن درک ویژگی ها و اعمال شخصی است. آگاهی از مسائل عزت نفس دانش آموز جوان تر ، تا حد زیادی تعیین روابط با کودک را تعیین می کند.
رشد عزت نفس به ارزیابی عملکرد مدرسه بستگی دارد. با در نظر گرفتن ارزیابی معلم به عنوان اصلی ترین مرجع ، کودکان خود و سایر اعضای گروه کودکان را به عنوان دانش آموزان ممتاز و ضعیف طبقه بندی می کنند. در نتیجه ، هر گروه مجموعه ای از کیفیت های مربوطه را به دست می آورد. عملکرد دبستان ارزیابی شخصیت و وضعیت اجتماعی کودک است. در این دوره ، درک و تفکیک بین مفاهیم "ارزیابی عملکرد" و "ارزیابی شخصیت" برای معلمان و والدین مهم است. شرایطی که ارزیابی عملکرد تحصیلی به خصوصیات شخصی کودک منتقل می شود غیر قابل قبول است. بازخورد منفی در مورد کار کودک را می توان با جمله "شما آدم بدی هستید" در ذهن او نقش بست.
عزت نفس دانش آموز کلاس اول تقریباً کاملاً به قضاوت ارزشی بزرگسالان بستگی دارد. کلاس 4-3 دارای یک دوره انتقالی است که در نتیجه آن تعداد خود ارزیابی های منفی به شدت افزایش می یابد. عدم رضایت از خود به ارتباط با همکلاسی ها و فعالیت های آموزشی دامن می زند.
انواع عزت نفس در دانش آموزان جوان
تعدادی از مطالعات نشان داده است که همه انواع عزت نفس در دانش آموزان دوره ابتدایی ذاتی است: پایدار بیش از حد تخمین زده شده ، پایدار کافی ، ناپایدار ، که به سمت بزرگنمایی یا کم توجهی ناکافی هدایت می شود. با افزایش سن ، کودکان توانایی ارزیابی صحیح خود را پیدا می کنند و تمایل به بیش از حد کاهش می یابد. نادرترین در این سن ، عزت نفس پایین مداوم است.
نوع عزت نفس کودک را نه تنها براساس قضاوت های ارزشی درباره خود ، بلکه در رابطه با دستاوردهای سایر کودکان نیز می توان تعیین کرد. افزایش عزت نفس همیشه در تعریف و تمجید از خودش بیان نمی شود ، بیشتر اوقات می توان قضاوت های انتقادی درباره فعالیت ها و کارهای همسالان را مشاهده کرد. دانش آموزان با عزت نفس پایین دستاوردهای همکلاسی های خود را بیش از حد ارزیابی می کنند.
نوع و رفتار عزت نفس
برای تعیین نوع خودارزیابی هیچ آزمایش خاصی لازم نیست. کودکانی با نوع مناسب خوش خلق ، فعال ، خوش مشرب و شوخ طبع هستند. یافتن اشتباهاتی در کار خودشان اشتیاق و علاقه آنها را برمی انگیزد. هنگام انتخاب وظایف ، آنها با توانایی های خود هدایت می شوند ، شکست خورده اند ، دفعه دیگر کارهای کم پیچیده را ترجیح می دهند. عزت نفس کافی و مناسب کودکان را بدون توجه به نوع فعالیت ، فعال و در تلاش برای رسیدن به موفقیت می کند.
نوع ناکافی دست کم گرفته شده از دانش آموزان جوان تر به راحتی قابل تشخیص است: وقتی از آنها خواسته می شود کار خود را بررسی کنند ، آنها از انجام آن امتناع می کنند یا بدون هیچ گونه اصلاحیه ای این کار را انجام می دهند. تشویق و تشویق می تواند آنها را به فعالیت بازگرداند و شور و شوق را دوباره زنده کند. تمرکز بر شکست احتمالی باعث می شود این کودکان گوشه گیر و بدون ارتباط باشند.
