مسئولیت ، سخت کوشی ، نظم و انضباط - همه این مهارت ها دقیقاً در یک شخص رشد نمی کنند. توجه ویژه به شکل گیری آنها ضروری است و این دقیقاً همان هدف آموزش کارگری است.
سن مدرسه جوان تر (6-10 سالگی) مطلوب ترین دوره برای شکل گیری مهارت ها و کیفیت های لازم در بزرگسالی است. به ویژه باید به كودكان توجه شود زیرا به آن توجه كمی می شود.
آموزش کار ، مشارکت سازمان یافته کودک به ویژه در شرایط کار مفید اجتماعی (یا شرایط شبیه سازی شده) به منظور توسعه مهارتهای عمومی کار است.
جهت ها
آمادگی روانی برای کار. در اینجا ، اول از همه ، ما در مورد خودسرانه فعالیت صحبت می کنیم. در حالت ایده آل ، جنبه خودسری باید در سن 6 تا 7 سالگی ، هنگامی که کودک وارد مدرسه می شود ، کاملاً شکل بگیرد. یکی از مهمترین مشکلات روانی خودسرانه توانایی کنترل حرکات دست ، یعنی نوشتن ، ترسیم و کار با اشیا است. در حال حاضر در سن پیش دبستانی ، کودکان باید بتوانند مطابق با الزامات یا مطابق با هدف خود عمل کنند ، بتوانند نتایج فعالیت های خود را برنامه ریزی و پیش بینی کنند. این مهارت در اوایل سنین مدرسه ، زمانی که اقدامات کودکان باید دقیق تر و مثمر ثمر باشد ، شکل می گیرد و رشد می کند.
آگاهی عملی. کودکان باید دانش اولیه ای در مورد خصوصیات مواد و امکانات استفاده از آنها داشته باشند. این جنبه تربیتی تأثیر مفیدی در هوش کودک و تفکر او دارد (تصویری - تصویری و بصری م effectiveثر). شکل گیری خصوصیات شخصی مانند دقت ، توجه و نظم فرض می شود.
نحوه توسعه
در بیشتر موارد ، كودكان مهارتهای شغلی خود را در مدرسه ، یعنی در دروس فن آوری ، كه در آنها مهارتهای كار ، مراقبت از خود و حل خلاقانه مشكلات آموزش داده می شود ، پرورش می دهند. اما تلاش معلمان مدرسه کافی نیست ، زیرا بیشتر مهارت های کار در خانه شکل می گیرد.
کودکان در بزرگسالی رفتار والدین خود را کپی می کنند. کودک بر اساس فعالیت های کاری خود ایده های خود را در مورد کار و سلف سرویس دریافت می کند. اگر پدر پسر ، که از محل کار به خانه می آید ، جلوی تلویزیون بنشیند و از همسرش بخواهد همه درخواست های او را برآورده کند ، پسران تصور می کند که طبیعی است که همسر آینده او باید خادم او باشد. یا ، اگر دختری ببیند که مادرش خاک جمع شده در آپارتمان را نادیده می گیرد ، در آینده تبدیل شدن به یک میزبان نمونه برای او بسیار دشوار است. به یاد داشته باشید که بیشتر رفتارها از خانواده ناشی می شود. مهارت های خانه داری را نشان دهید. هر شخصی توانایی تهیه چای با ساندویچ را دارد ، برای این کار شما به نیروهای خدماتی نیازی ندارید. فقط نشان دهید که هیچ چیز عجیبی در مورد سلف سرویس وجود ندارد.
حتی سبکترین ، نه تنها بر روی نیازهای کودک ، بلکه بر روی نیازهای کل خانواده نیز به او کمک می کند تا به اهمیت کامل فعالیت مفید اجتماعی پی ببرد. بله ، بعید به نظر می رسد که یک دانش آموز دوره متوسطه بتواند کمک قابل توجهی انجام دهد ، اما این بدان معنا نیست که تا نوجوانی او باید در تمام طول روز فقط کار خود را انجام دهد. خیر ، حتی کوچکترین کارها نیز به میزان قابل توجهی در عشق آینده او به کار تأثیر خواهد گذاشت. به او دستور دهید میز را پاک کند ، به گربه غذا بدهد ، راهرو را جارو کند و …
یکی از م effectiveثرترین روشهای رشد مهارتهای کار در دانش آموزان جوان ، بازیهاست. تا جایی که ممکن است بازی های مرتبط با کارهای خانه برای فرزند خود بخرید. برای یک دختر ، این می تواند یک اجاق اسباب بازی باشد ، برای یک پسر ، یک سری ابزار.بازی های مرتبط با نقش های مختلف حرفه ای تأثیر مثبتی بر کودک دارند: پزشک ، آتش نشان ، دامپزشک و … علاوه بر این ، حوزه انگیزشی در بازی توسعه می یابد. کودک نه تنها برخی از اعمال را می آموزد ، بلکه عشق به کار را نیز شکل می دهد و در نتیجه ، انگیزه بالایی را در او ایجاد می کند.
به یاد داشته باشید که کودکان را برای کنار آمدن با چالش های بزرگسالی آماده کنید. به آنها بیاموزید ، در آنها آگاهی از نیاز و مسئولیت اعمال خود را پرورش دهید. و سپس یک کودک بزرگسال از شما تشکر می کند!
