بسیاری از والدین نگران این سالات هستند: چگونه می توان با کودک رابطه برقرار کرد ، چگونه اشتباهاتی مرتکب نشود که به مشکلات جدی تبدیل شود؟ درک روانشناسی کودک به برقراری ارتباط خوب با کودک کمک می کند و از مشکلات در برقراری ارتباط با بزرگسالان و بزرگسالان جلوگیری می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به فرزند خود توجه کنید! مطمئناً ما بزرگسالان کارهای لازم و مهم بسیاری داریم. اما شرایط را به حدی نرسانید که دیگر فرصتی برای کودک نباشد. این تأثیر بسیار منفی بر روان کودک دارد. احساسات منفی در ناخودآگاه رسوب می کند و در آینده قطعاً خود را یادآوری می کنند.
گام 2
اعتماد کنید کودک دائما می شنود: "نه" ، "ساکت تر!" ، "آهسته!" چرا؟ چون او خیلی کوچک است و چیز زیادی نمی فهمد. و بدین ترتیب زندگی او را برنامه ریزی می کنیم: "دنیا را باور نکنید ، کامل زندگی نکنید." هر چند وقت یک بار این عبارت را می گوییم: "زحمت نکشید ، خودم این کار را می کنم". اما این همچنین یک پیام پنهان ، برنامه نویسی است: "من به شما شک دارم!". بهتر است بگویم: "من به شما ایمان دارم ، من اطمینان دارم که می توانید." با کودک خود با احترام و اعتماد رفتار کنید. به او کمک کنید چیزی یاد بگیرد ، بر چیزی مسلط شود ، دنیا را بشناسد.
مرحله 3
استقلال. مادران شکایت می کنند: کودکان تمام وقت ما را می گیرند. چرا؟ زیرا بسیاری از والدین هر مرحله از فرزندان خود را کنترل می کنند و در همه امور دخالت می کنند. بهتر است مزاحم کودک خود نشوید. او با اشتیاق به کاری مشغول است ، برای او جالب و مهم است! وقتی از یک تجارت جالب و مهم جدا شدید احساسات خود را بخاطر بسپارید. بنابراین به او آزادی بیشتری بدهید. این برای او خوب است و شما وقت دارید که استراحت کنید.
مرحله 4
کمک. البته ، شما باید کمک کنید. اما منظور شما از کلمه "کمک" چیست؟ به یاد داشته باشید: کمک به انجام یک درخواست است. و اگر کودک س askال نکرد ، دیگر نیازی به کمک نیست. کودک در حال مونتاژ ماشین تحریر است ، اما فقط کار نمی کند. مادر از دیدن این مسئله خسته شده است ، او به سرعت ساختار را جمع می کند و کودک با عصبانیت آن را می شکند و دوباره شروع به جمع آوری آن می کند. قبل از کمک ، س ifال کنید که آیا مشارکت شما ضروری است؟
مرحله 5
از بالا به پایین با کودک خود صحبت نکنید. اگر می خواهید به خصوص در مورد یک موضوع جدی صحبت کنید ، بنشینید ، خم شوید تا در یک سطح قرار بگیرید ، به چشمان کودک نگاه کنید.
مرحله 6
از فرزند خود انتقاد نکنید ، ادعاهایی راجع به او مطرح نکنید. اگر او اشتباهی انجام داده است ، دقیقاً توضیح دهید که چه چیزی است ، در مورد عواقب سو رفتار بگویید. بهترین گزینه: از بچه ها برای پیروزی های کوچک ، برای کارهایی که به تنهایی انجام داده اند و غیره ستایش کنید. اما همه چیز با اعتدال خوب است.
مرحله 7
با کودک در مورد احساسات خود صحبت کنید. حتی اگر احساسات منفی باشد. کودک وضعیت شما را در چشم ها ، حرکات ، وضعیت بدن شما احساس می کند. اگر لازم است به این نکته اشاره کنید که کودک در مورد کاری اشتباه می کند ، این عبارات را نگویید: "شما اشتباه می کنید!" ، "شما عمداً این کار را انجام می دهید ،" علی رغم ناخوشایند "و غیره. بهتر است احساسات خود را در مورد آنچه اتفاق افتاده به اشتراک بگذارید و دلیل بروز آنها را توضیح دهید.
مرحله 8
و مهمتر از همه - منشور انتظارات خود را از یک کودک واقعی و یک فرد جداگانه ببینید ، اجازه دهید او خودش باشد و فقط او را دوست داشته باشد.
