در برقراری ارتباط با کودکان ، گاهی اوقات اشتباه می کنیم ، فکر نمی کنیم که با گذشت زمان آنها جمع می شوند و کودک می تواند از ما دور شود. چگونه می توانید از این امر جلوگیری کنید؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای فرزندتان وقت بگذارید ، اگر او خواست چیزی را با شما به اشتراک بگذارد ، چیزها را کنار بگذارید. با گوش دادن به فرزند خود ، باید رو به روی او شوید ، با او یک سطح پایین بیایید یا در کنار او بنشینید. اگر او از چیزی ناراحت است ، پس او را روی زانو بنشینید یا دست او را بگیرید. فرزند شما باید احساس کند که به داستان او علاقه دارید.
گام 2
اگر کودک از غمگین بودن یا ترسیدن صحبت می کند ، باید به این نکته توجه کنید. از گفته های شما "این مزخرف است ، به بازی ادامه دهید" ترس یا غم از او دور نمی شود ، او با این احساس تنها خواهد ماند ، می فهمد که مشکلی برایش پیش آمده است ، از آن شرمنده می شود و "بسته" می شود. احساسات او را به اشتراک بگذارید ، و جمله ای از این جمله را بیان کنید: "حالا شما ترسیده اید یا غمگین شده اید - این طبیعی است ، من آن را در سن شما احساس کردم …"
مرحله 3
سخنرانی ، مشاوره ، انتقاد ، هشدار و سرزنش را متوقف کنید. غالباً ، این برای کودکان کارساز نیست. آنها فشار ، بی حوصلگی ، احساس گناه ، بی احترامی به استقلال را احساس می کنند. این موقعیت والدین ، والدین "از بالا" کودک را تحریک می کند ، او تمایلی به اشتراک گذاری هر چیزی نخواهد داشت. و مهمتر از همه ، کودک دچار عزت نفس پایین خواهد شد.
مرحله 4
آیا می خواهید فرزندتان به حرف های شما گوش کند؟ سپس از او درباره احساسات و تجربیات خود بگویید. در اول شخص صحبت کنید ، در مورد خودتان ، نه در مورد کودک و رفتار او. به عنوان مثال: "اگر اتاق خواب اینقدر کثیف باشد از آن متنفرم." چنین پیام هایی به ما این امکان را می دهد که احساسات منفی را به گونه ای بیان کنیم که برای کودک آزار دهنده نباشد.
مرحله 5
قوانین ، الزامات ، محدودیت ها و ممنوعیت ها در خانواده بین والدین باید توافق شود. کودک باید آنها را توضیح دهد ، اما تعداد آنها نباید زیاد باشد. از شیوه والدگری استبدادی اجتناب کنید ، احساسات ، علایق و نیازهای فرزند خود را در نظر بگیرید ، البته موارد شخصی خود را فراموش نکنید.
